Heba edilecek bir ömür var elimde...

Umutsuz ve bedbahtça çıkılan bir yoldu bu..Ya da içine düştüğüm sonu görünmeyen dipsiz bir kuyu..

Geleceğe ait ne bir tefekkür mevcuttu ne de tam bir kahroluş hakimdi yürekte.Ne var ki isyan etti bazen bu can kıymeti bilinmediğinde.

Zaten, yaşar insan hayatı umut ettiğini elde edemeyeceğini bilerek fakat edecekmişcesine..

Merak her daim mevcut, terk bir yokoluş mudur mutluluğa giden istikametten.Ya da bir yol mudur imkansızı yaşayanlardan ayrılıp onlara ışık tutmaya...