Her Gün Kadınlarımızın günü

Nereden başladığımız değil, nasıl başladığımız hiç değil.... Bir şekilde teneffüs ettiğimiz hava ile var olduğumuz yaşamda bu günde önemli, çünkü bugün kadınlar günü?
Onlara da bir gün lütuf etmiş birileri!!! İtfaiyeciler günü gibi , veya aynı hata ile bağışlanan anneler günü...
8 mart 1857 tarihinde tekstil fabrikası yangınında ölen işçiler anısına 8 mart'ın 'Dünya Emekçi kadınlar günü' olarak anılması kabul edildi.Peki ya dünlerde hatta bir çok tarihlerde işinden evine giderken otobüste,otobüs durağında,sokağın ortasında ve sayamadığım bir çok yer ve zamanda öldürülen kadınlarımız?
Ne yazık ki bugün kutlayacaklar, bugün çiçeklenerek bugüne has ödüllendirilecekler. Oysa ki ne kadar büyük sözcükler savuruyoruz onlar için.. Kadınım, canım, tamamım, yarınım gibi. Peki ya bugünde dahil şiddete, tacize, hakarete, hatta ölümüne yapılan eylemler?
Annem de kadın, eşimde, kız kardeşimde. Onların nefesi ve sıcaklığı ile var olduğumuzu bildiğimiz halde neden bu kasvet? Nedir bu bilinmeyen şiddet. İster eğitimli ister cahil olsun bir çok erkeğin parçalanan duygularında var ettikleri belirsizlik ve bilinmeyenler?
Bugün dahi onlara bağışlanan günde onları aşağılaya biliyoruz. Alın size de bir gün diyerek küçümsüyor, onursuz bir tavırla bugüne özel bir demet çiçekle susturarak küçümsüyoruz.
Ve sonra yanılgı ile yıldırılıp bugün kadınlar günü değil bugün emekçi kadınlar günü olsun diyerek hatalarımız üstüne yanlışlarımızı yüklüyoruz.
Bu güne anlamını veren olay nedeni ile gün kadınlar günü olarak kutlanıyor. Ben ise o gün değil her gün ölüm korkusu, öldürülme korkusuyla zor nefes alan kadınlarımıza gerek maddi gerekse maddi şiddetten uzak huzurlu bir yaşam dileği ile her günün kadınlar günü olarak kutluyor,büyüklerimin önünde saygı ile eğiliyor,sevip sevildiklerimin yüreğinden öpüyorum.