Her şey bıraktığın gibi

En son elini öptüğümde bembeyaz kefene sarılmıştı, eğilip öptüm o ellerinden bir de uzanmıştın boylu boyunca açıp bakmıştım nur yüzüne hala gözümün önünde. Korku ne de ürperti hissetmedim, sanki yanımdaydın öylece. Beyazlamıştı sadece yüzün gözlerinde çok derindi. Son kez öptüm ellerinden yol ettim bilinmedik diyara. Hasretin kaldı canımda. Derler ki kefenin cebi yok. Aslında yüreğin cebi var. Ölsen de o seninle gidiyor. Yüreğinin cebinde sevgi tomarları vardı. Öyle bir sevgiydi ki bu yıllar oldu gideli hala şurda sol yanımdaydı bıraktığın kor.

Üst Kuşak deriz ya, ben hep baba olarak gördüm, hacı baba derdim. Dayanamazdı torununa, babam kızacak olsa koşup gelirdi kurtarmaya. Aynı bahçenin ağaçlarıydık şimdi sen çınar bende o çınarın gölgesinde bir garip fidan.

Keşke gitmeseydin boş kaldı yerin, kimse oturamaz orası hala senin. GİTTİNYAA HABERİN OLSUN
seni çok özledim. Uzun boylu ağarmış kısa sakalları o melül bakışlarını özledim. Hızlı yürürdün, beyaz yeleği bir de krem pantolon giymeyi çok severdin. El yazması duaların duruyor bende. Biliyormuşum tam doğduğum gün yazmışsın. Geçen gün geçti elime. Bir rüya gibiydi ben oldukça geç gelmiştim seni görmeye. Sen bırakıp beni gittin. Bilmem şimdi ne yapıyorsun. Babaannem seni özlüyormuş gelmiyor musun? O da senin yanına gelmeyi arzuluyor biliyor musun? Vakit dolduruyor. Çok yaşlandı bir de beli kırıldı. Benim ömrümü Allah sizlere versin benim yerim artık kabir diyor.

Aslında herşey bıraktığın gibi duruyor her kez vakit dolduruyor. Senin okuduğun ezanları özledim.
Çocukluğumda bana sahip çıkıp kollamanı özledim. Senden başka kimse kanat germedi bana
Ben senin hala gölgende yaşıyorum. bıraktığın hayatı ben yaşıyorum.