Her Zaman ''Elma'' Denmez

Küçüktük...
Ali Babanın bir çiftliği vardı ve biz her gün bahçesinde saklanbaç oynardık.
Ali ata bakar, oya ipi tutardı
Henüz bilmeden değerleri saklanmayı öğrendik ya da öğretildik...

Sonra herhangi bir suç yaptığımızda durup düşündüğümüz ne cevap vereceğimiz değil nasıl ve nereye saklanabileceğimiz olurdu.
Sadece o an için ortadan kaybolsak yeterdi bizim için.
Çünkü bilirdik,az sonra biri çıkıp''elma'' diyecek ve hiçbirşey olmamışçasına devam edicekti herşey ve biz de yeni hatalar yapmadan önce saklanıcak keşfedilmemiş yerler bulmalıydık.

Biz böyle öğrenerek büyüdük ya da öğretilerek...

ve daha da iyilerini amaçlayarak kalpler kırdık,canlar yaktık.
Kimimiz saklanmadı bile! ! Katılaştık,kötüleştik gün geçtikçe...

Yanlışlar,örtülebildiğinde doğru olarak algılandı beynimizde.
''Benim hayatım'' ve diğerleri olarak adlandırıldı insanlar...
Belkide suçumuz yoktu; yalan yanlış büyüdük ya da büyütüldük...
((Ama her zaman değişmek için bir şans vardı elimizde ya da yanımızda güç alıcağımız gerçek bir yürek))


İlk ve sondu yapılan yanlışlar
Canımı yakanlar şimdi saklanabilir
Yakaladıklarımı susturuyorum
Gizlendiğiniz yerde bir sır olarak kalın
Bilirsiniz kimseye açmam sırlarımı
Size ''elma'' diyecek bu kez yok,orda yaşlanın...