Herkese Dair..

İnsanoğlu tabiatı gereği her daim birşeylerin peşinde olmuştur,hayat denen bu süreçte.Maalesef birşeylerin peşindeyken çoğumuz unutmuşuz bu zaman diliminin bize emanet edildiğini.Öyle ya zaman vermek sevmektir ve biz bu sevgiye her zaman ihanet etmişiz.Bunun sonucunda milletçe sevgiye aç hale geldik ve açız.Şöyle bir bakıyorum yaşadığımız topluma sevgi,şevkat,merhamet,ilgi,güleryüz vb. herbirisi içi boşaltılmış birer kavram haline getirilmiş.Herşeye bir bedel biçilmiş.Kimi zaman bir bardak çaya gülüşlerimiz satılmış,kimi zaman da değerlerimiz yıkılmış.

Hep birşeyleri özlüyoruz.Mutluluğu,huzuru...Hiçbir zaman başaramadık,gülen bir çocuğun gözlerinde hayata sarılmayı,ağlamadan gözlerdeki yaşı silmeyi.Hep başkasından bekledik ve hiçbir zaman ilk adımı kendimiz atamadık.Birde baktık ki herşey özümüzle çelişiyor.Çünkü kendi doğrularımızı yaşayamadık,hep doğrular bize satıldı.

Gelinen nokta korkunç ve büyük bir uçurum.Gün geçmiyor ki,televizyondan seyretmeyelim,basından okumayalım.Uçurumdan aşağıya atlayanları,yuvarlananları.

İşte bu duygu ve düşünceler doğrultusunda uçurumun kenarına köprü kurmaya karar verdim.Kaybolan ya da kaybolmaya yüz tutmuş değerlerimizi hep birlikte hatırlamak adına bu yola koyuldum,bir karınca misali.

Asla ve asla amacım birşeyler yaptığımı ispatlamak olmayıp aksine insanlık adına güzel şeyler bırakabilmektir.Çünkü insan en güzel şekilde yaratılmıştır.Mutlu azınlığa inat güzel ülkemin,güzel insanları,sessiz çoğunluğun dili olmaya karar verdim.Ve ilk adımımı böylelikle atmış bulunmaktayım.Sizin gibi güzel insanlarla tanışmak ve birşeyleri paylaşmak çok güzel bir duygu.Herkese şükran borçluyum.Ve siz değerli dostlarıma şiir tadında bir hayat diliyorum.