Hiçim

Pilav tepe yine kızıl rengi elbisesini giymiş, belli ki akşam hüznü çökecek bu yorgun bedenimin üzerine, yine akşamın yalnızlığı karanlıkla gelecek kapıma.
Oturacak yüreğimin en güzel köşesine , bağdaş kurarak. Dört duvarın arasına sıkışıp kalacak hayallerim. Pervasızca dans edecek hatıralarım...Kalp sızılarım depreşecek durmadan kanayan yara misali ... Bir mum ışığında süzülecek penceremden hayat .Bir sarmaşık gibi saracak her zamanki gibi vesveseler benliğimi.Kokular karışacak birbirine seni bulamayacağım arasam da.Ellerim uzanacak yine tozlu raflardaki albümlere.Radyoda çalacak eski ayrılık şarkıları.Baykuşlar yine bana eşlik edecek sabahlarken . Gülerek uyanmayacağım nem kokan yatağımdan. Her sabah yeniden yeniden yaşamaktan yaşlanacak şu yorgun ruhum o kısır döngüleri.