Hoşça'Kalmak

.
.
Henüz ruha d/okunuyorken mavi,henüz ağlamamışken gök-yüzüm.Neyse,her neyse işte;o zamanlardı..
.
.
Onca şiiri ona yazmadığımı anlattım saatlerce.'Bir hayale'dedim,'sana değil'.Sustu.Vedalardan söz etti.Gitmelerden,kalmalardan.Bana hangisinin yakışacağını tarttı kendince.'Kal'dedi sonra.'Hoşçakal'..
'Kal' demese git derdi.'Git hadi'
Giderdim,kaldığım gibi sessizce..

-Bir vedaya dair tüm ferini,onun gözlerine harcamış gibiydi hayat..-
Gidiyordu işte,
Adımlarına bakıp ezberliyordum tüm yolculukları;
Adımları veda,
Adımları son,
Adımları gözyaşı..
.
.
Uzun yollarda sevilen cam kenarı yolculukları,o camın son yolcusu.Bir cam ötesinden uzağıma gidiyordu yine.Çok uzağıma bu sefer,en uzağıma.Öylesine belki,belki ölesiye..
İki adımlık mesafelere serüvenler sığdırma telaşına giriyorduk.Son sözlerdi ya.Dökülesiydi ya içimiz..
-Susarak ne kadar içini dökebilirse insan,işte o kadar sustuk..-
.
.
Gitti sonra..
Sonrası hiç olmadı içimde.Bir fotoğrafa sığdırılan tebessüm kadar yalandı artık gözleri.
Gözleri hırsızdı,
Gözleri unutulandı(!)
Can kırığıydı gözleri..
.
.
.
Bir zaman sonra,çok zaman sonra.Sonra'lara gerçekleri eklenirken hani.Hani unutulmuş gibi yapılarken tüm bakışlar.İşte öyle bir zamanda denk düştü gözlerimiz birbirine.Yine ve yeniden..

Sustum,'tanıdık geliyorsun bir yerleren'der gibi,
Sustu,'o yerlerden kendime gelemiyorum'der gibi..
.
.
Gelemezdi..unutmuştu gitmeleri sevdiğini.Yapmacık bir ?kendine iyi bak' hecelendi dilimde.Öylece yürüyüp gittim.Öylesine belki,belki ölesiye..
Bu kez giden bendim..


?Kal'diyemedi ..'Hoşçakal' hiç diyemedi..