Hoşgeldim İzmir

İzmir tamamen farklı bir şehir, İzmir'e yolculuk ise tamamen farklı bir zevktir.

Gerek yarıyıl tatili olsun gerekse yılsonu tatili, hep yaşadığım sorun otobüsle mi yolculuk yapsam yoksa yaklaşık aynı fiyata denk gelen uçak biletini alıp uçakla mı yolculuk yapsam ikilemiydi. E aklı olan uçağı tercih eder ya, bende akıl ne gezer; tercihim otobüs oluyor. Ama bu rahatlığa eş değer olan, sanki bir film sahnesi gibi, otobüsle o İzmir sınırına giriş anını bir bilseniz... O duyguyu bir tatsanız... Gerçi bilen İzmirliler var. İşte bilmeyenlere de ben anlatmayı düşünüyordum. Ondan ki, buyur dediler Hayta söz sende...

Önceden hep tartışırdık Ali'yle. O derdi otobüs ben derdim uçak. Sonra anladım tabii Ali'nin ne kadar haklı olduğunu...

Gün, sıla başlangıcı eksi bir; sılaya gidiyoruz yani. Saat akşam beş altı falan. Otobüs bileti almışsın gece on bire; varış noktası İzmir.

On bire kadar dolaşmışsın, karnını doyurmuşsun, sonra tutmuşsun Esenler'in yolunu. Seni eve götürecek olan otobüse yaklaşmanın verdiği heyecanla için içine sığmıyor. Otobüse yaklaştıkça hasret diz çöküyor önünde; boyun eğiyor kudretine. Bu senin canını çok sıkmış olan hasrete acı veriyor artık senin aksine. Kolay değil bitiriyorsun hasreti. Bitmeden önce de dokuz saat acı çekeceğini bildiğinden sen keyif alıyorsun. Uçakla gitseydin eve şayet sadece bir saat sürecekti bu süreç. Bir nev'î intikamını alıyorsun o hasret denen meretten...

Nihayet vakit geliyor, atlıyorsun otobüse, bu zamana kadar içini sızlatan hasrete inat keyifle yayılıyorsun koltuğa. Takıyorsun mp3ünü kulağına, kapatıyorsun gözlerini ve sevdiklerine dair hayallere dalıyorsun. Gözlerini açtığında görüyorsun ki Manisa'nın dağlarını aşmışsın, önünde milyonlarca yıldız parlıyor. Anlıyorsun karşında duran İzmir...

İzmir'in o büyüleyici etkisine alışana kadar giriyorsun Bornova'ya. Atatürk Stadı yazan tabelanın yanından geçerken zaten sende kendinden geçiyorsun. Artık İzmir'desin!

Ardından otogarda aileni görünce coşuyorsun; yüreğinde sımsıcak bir dokunuş hissediyorsun. Sonra da haykırıyorsun : 'Hakikaten hoş geldim be İzmir!'