Hüzün Aşkın Gizli Yardımcısıdır

Güneş bütün haşmetiyle doğuyor yine kentin üstüne
Mevsim sonbahar...

Karadeniz... Hırçın, gizemli, yalnız...

Her renk keten örtüsüne bürünmüş yine
Sarı, kırmızı, yeşil...
Maviyi de unutmamak lazım, uçsuz bucaksız maviyi...

Ağaç tepeleri hazan rengini çoktan giyinmişken
Orta yapraklar kırmızı küçük topları sarmalamışlar bile.
Kuzeye bakan yapraklar ise;
' durun, henüz yaz bende saklı, rengimi çalamadı hazan ' diye böbürlenmekte sanki...

Hüznün öteki adıdır sonbahar...
Duygular daha bir yoğun, hasretler daha bir yakıcı...
Göz pınarları her an akmaya hazır bekler bu mevsimde nedense
Kırılganlığın, terk edilmişliğin öteki adıdır sanki...

Kaç hayat soluklanır... Kaç yaşam veda eder
Oysa hep yüreklerdedir yaşanmışlıklar...

Karadenizin şirin sahil kasabasında
Yazdan kalma pastırma sıcakları yalıyor ara sokakları.
Azgın dalgaların dörtnala savaştığı kıyılarda
Yaşam hazan mevsimine takılır kalır çoğu zaman...

Ya sarı hazan olur, dökülmeye razıdır kaderine,
Ya kırmızı top misali patlamaya hazırdır sevda yüklü yüreklerde
Ya da inatla direnir yeşili kaptırmamak için sevgi ıssızı yüreklere...

Her dem yeşil entariler giyme bencilliğindedir çoğu zaman...

Kim bilir kaç hayat ışık bulmuştur hırçın dalgalara inat
Ya da kaç hayat söndürmüştür lambalarını...
Mendirekte ışıklar yansıtamıyor yakamozlarını bu gece
Karanlık sülieti ile canavarlaşıyor adeta dalgalar ayakucumda...

Korkmuyorum...
Garip bir hüzün akıyor içime...
Dayamışım sırtımı sarıya çalar kırmızı ebruliye.
Göz alabildiğince maviliklere dalıp dalıp çıkmış onca yalnız düşlerim...
Mendirekte martı serenatlarını dinliyorum bir başıma
Bir yanım hüzün kokuyor yine de...

Yaşama yükü ağır gelince, göç mevsimi başlarmış yüreklerde
Ya varsıdır, ya da yoksun...

Ya içindesindir çemberin ya da dışındasın
Bütün çaba çemberin içinde yer alabilmekte kuşkusuz...

Hayatın neresinde olduğun değil de, nasıl anladığınla ilgilenir dört mevsim renkler...

Hangi pencere senin, hangi renkle bakıyorsun hayata...
Dalgalar metrelerce uçuşurken göğün gözüne
Güneş hangi pencereden selamlıyor yüreğini...

Hazan kokulu mevsimlerde, hüzün dolu rüzgârlar eser Karadeniz kıyılarında sevenlerin yüreğine...

Hüzün, aşkın gizli yardımcısıdır çünkü...