İç Sesim
Bugün iç sesimle dertleşip sahil kıyılarında,sana geliyorum yalnızlığımla şimdi.İçime işleyen heyecanın dili yok,sarhoşluğumun farkındayım.Sana gelen yolların filmini yazıyorum.
Yolculuğumun başındayım,hayallerimin de... Sürgündeyim velhasıl bir beden,sokakları tanımadık,süalleri nasıl başlar bilinmez.Günahsız bir yumurcak gibi güler yüze,ilk emeğe,ilklere inanıyorum.Bacası tüten evlerin mutluluğuyla,bozlak bir türkü çığırıyor kalbim.Hikayemin uykusuz gecelerinde bana eşlik eden radyo ve sezen aksu.. imkansızlıkların yüzüme çarpan gerçekliğiyle uyanıyorum iç sesimden..
Bir hikayeydi,kalbimin yalnızlık tamponlarına aşk,kalemimde demlenmeye devam eden bir yalnızlık filmi..
İskarpinlerimi giyip gidiyorum,gözlerimin figuranlarının bittiği rüyalara belki seni bulurum diye..
Dünya yuvarlak bir de seni seviyorum... Bu film ağlamaklı olur belki,sen gül arada biraz da olsun sev..
Sadece beni..
İçsel duygusallık ne güzel yansımış satırlara kutlarım Osman bey
İç sesimiz, en yalın en samimi haliyle konuşur hep bizimle. Bu yazıda da olduğu gibi. Kutlarım kaleminizi, sevgiyle.