İçimde ki Ses

Hey, sen!

dedi tanımadığım bir duvarın yanından geçerken tepelemiş de oturmuş çok yabancısı olmadığım bir ses

aldırmadım önce sonra tekrar etti ?hey, sen!?

- Aşık mısın? Oğlum.
- Buyurun benim?

güldü adam
gülüştük

sigarasından bir nefes çekip sakinleştiğin de

- İsmi ne?

dedi. Sanki milyar dolarlık bir ihalede blöf yapacakmış gibi aniden ciddileşerek

- Unutmaya çalışıyorum.

hoş kaç senedir yapmaya çalıştığım ama yapamadığım bir şeydi ve usanmışken bu halimden. yine de böyle söyledim ?unutmaya çalışıyorum?? çok ta iyi biliyordum aslında. öğrenilen geçmiş bir zamandı bu. unutulması imkansızdı artık benim için. ?öğrenilen geçmiş zaman? böyle diyordum vazgeçemediğim tüm alışkanlıklarıma. lanet ediyordum bu sebepten kendime. ne zaman sokakta birini görsem hala ona benzetiyordum ve nedense tüm hoşlandığım kadınlar kocaman gözlü ve esmerdi aynı ilk aşkım gibi? öğrenilen geçmiş bir zaman

- Ne zamandır unutuyorsun?
- Uzun zaman. hep bitti diyorum ama bu sefer kesin unu?

daha bitirmeden cümlemi

- Hep bitiyor ama her bitiş yeni bir başlangıç oluyor değil mi?

anlayan gözlerime doğru kaydı dudak uçlarım garip bir gülümseme oldu sıfatım?
onun yüzünde de bilmişliğin samimi bir böbürlenmesi beliriverdi. güldü? sevimlice.

devam ettim sonra

- Seninkinin ismi ne?
- Zeynep.

şaşırdım, ellerim terledi aniden eskiden yazdığım bir şiir geldi aklıma;

?Çaresizliğimin tek adresi gözlerin,
Umudumun son damlası sevme beni değişin oldu.
Duvarlara kaldı gene sana olan aşkım.
Az güneş gören odamın soğuk duvarlarına, aşkım!


Dilimden her çıktığında,
Sen olmasan da birileri adını her andığın da,
İçim titriyor gözlerim parlıyor.
Nasıl sevdim ben seni git desende hala kanım kaynıyor.

Acıtıyor içimi aşkının ateşi.
Boğuyor bu şehrin sensiz geceleri.
Neden yaptın bunu sen bana zalim.
Neden çiğneyip gittin beni umursamaz yârim.?

gülümsedim. hala unutamadığı anladım bir kere daha? nasıl unutabilirdim ki şiirler, şarkılar vardı adına. kaldırım taşlarında hatırası. onla yürümesem bile ellerini tutarak, o sokaklar da adı, yağan yağmurda tadı, esen beklenmedik her rüzgarda kokusu vardı. işlemişti her damlasına hayatın, hayatımın? Nasıl unutabilirdim ki. güldüm kendime içimden.

- Tesadüfün böylesi
devam ettim
- Nasıl biriydi peki?

derin bir soluk aldı önce bir destan anlatacak gibi? şöyle yandan bir bakış attı sigarasına ve fırlattı, orta parmağı ve başparmağı arasına sıkıştırdığı izmariti, boşluğa. düşse bir garibanın başına kesin onu da yakardı o naletlenmiş izmarit.

- Uzunca?

dedi. durdu. esnetip oturduğu yerden yosun tutmuş bedenini, sağdan sola. arka cebinde ki cüzdanına uzandı usulca.

- Bir gözleri vardı ki şiir yazdıran kocaman;

?yeşil gözlüdür çoğunun ki.
benim ki ne yeşil ne mavi
yemen kahvesi de değil de
o kahvenin ıslak telvesi gibi,
ışıl ışıl.
kuru tarifli değil yani.
hem kahverengi deyip geçiştiremem ki,
benim sevgilimin gözleri;
yemen kahvesinin ıslak telvesi rengi.?

derin bir nefes daha aldı şiiri bitirdiğinde. nasıl mutlu bir andı onun için anlatamam? şaşırdım aşkı onun değildi ama yine de mutluydu şiir bittiğinde? eğdi başını eskimiş cüzdanına iki parmağını daldırdı sanki derin bir kuyuya uzanırmış gibi ne sakladıysa çok kıymetliydi belli. devam etti sonra

- Esmerdi teni, kokusu

derin bir nefes daha aldı. bir kokain bağımlısı gibi, esrarkeş bir düşkün gibi ciğerinin yettiği yere kadar çekti nefesini. zorlanan mimikleri simasında çektikçe içeri nefesini huşuya kavuştu tüm benliği. mest oldu adam. usulca bıraktı sonra nefesini. ama hiç ayrılmak istemeyen iki aşık gibiydi kademe kademe bıraktı her taneyi.

?kokusu?

- kokusu bir efsundu

deyince; mısralar boşaldı, zincirinden. benim aşkımı anlatıyordu bu adam bende böyle aşığım ama hoşça kal demek zorunda kalmıştım;

Hoşça kal

Sana arkadaşım demek istemezdim aşkım
Bağıra çağıra anlatmak isterdim aşkımı
Ama üzmek istemezdim seni
Dost bildiğin beni
Aslında seni bambaşka bir aşkla sevdiğini
Korkum buydu hiç söyleyemedim dileğimce sevdiğimi

Açsan kalbimi baksan içine
Cümlesi birbirine karışmış bin düzine
Her biri bir efsundan bir cümle
Hepsi de okunup çıkmak istiyor tesiriyle
Ama okutmam sana sen üzülme

Sen üzülme diye senden kaçan
Sevinçlerini bir türlü paylaşamayan
Sana hep uzaklardan bakan
Çünkü sana saklı çünkü sana korkak aşık olan.

Hoşça kal!
arkadaşının bir tanesi
Hep dediğin gibi
Sakın unutma sen beni
Ben seni unutamam da bir tanesi
Zaten sen de unutamazdın
Bilseydin seni ne çok sevdiğimi
Hoşça kal sen bir tanesi
Ama sakın bulma seni benden az sevenini

- ?

kıymetlisini uzattı bir vesikalık fotoğraftı. baktım ama buğulu gördüm önce sonra dağıldı bulutlar zamanla oturdu hatlar.

sustuk ikimizde
sonra atıldık lafa aynı anda. sonra, devam ettim ben
- Nerelidir bu güzel, sen kimsin be arkadaş dedim

tam cevap verecekken, duydum sanki düşüncelerini. o duvardan garip pişkin bir ifadeyle bakan, adamın hissettim tüm diyeceklerini.
?Sus? dedim sus Allahın cezası SUS. bittiği yerden de yeniden başlasa az dinle ve SUS artık dedim. başından da sonundan da 2U2 olan susu diledim o sesten.

sonra anladım ki o bilmediğim duvar kıyısı hatıralarımın çok eski koridorlarıymış. o tanıyamadığım duvarlar sığ kalmış hala resmi akabiliyormuş gözlerimin önüne kara bulutlu bir perde gibi. ördüğüm sınırlar hala boşalıp boşalıp hasta ediyormuş beni. küflenmiş pislikten yayılan kokular zehir saçıyormuş bilememişim. sus dedim kendime sus artık

- Unut

- Unut unut ki şiirler anlamını yitirmesin. Unut!

Tek Kişilik Piyes

İsimsiz bir his var içimde
Kırk kere dedim
Adı aşk olsun diye
Duyuramadım?
Nefret var damarlarımda
Zapt edemedim.
Kırk kere tövbe dedim
Hırsıma hükmedemedim.
Sana kızdım
Sana kızdığıma kızdım
İçime baktım
Seni son kez aradım
Hiç olmadın ki?
Seni yine bulamadım

- ?

isimsiz değildi belki içimde ki o ses ama hiç ismiyle hitap edilmedi?