İçimdeki Yalnızlığım

Sanki uçsuz bucaksız bir okyanusun tam orta yerindeyim .Çevremde adalar var.Bazen bir kulaç kadar yakın , bazen bin kulaç kadar uzak adalar ...Kalbime giden sevgi yollarını tıkamış , vurgun yemiş adalar ...Üstelik kalbimde kocaman yaralar açmışlar .Üstü kabuk bağlamış fakat içi hala kanayan yaralar ...


Sanki bir sonbaharım,sararıp düşüyorum.Düşen her bir yaprakta ise uzaklaşıyorum. Uzaklaştıkça yalnızlığımı fark ediyorum .Ve o uçsuz bucaksız okyanus , yalnızlığımın kavram haritası oluyor birdenbire.Düşünüyorum ; yıpranmışım , üzülmüşüm , yorulmuşum...Hüzün bulutları toplanmış üstümde... Karşıdaki dağları yıkıcak kadar derinden bir oof çekiyorum ve yakıyorum bir tütsü .Hüzün bulutlarını tütsümün dumanıyla birleştirip zamana savuruyorum ...



haziran 2010