İçli Bir Deliyim

Velhasıl-ı kelam; Bir vâveylâdır kopuyor şakaklarımda. Dumura uğruyor düşüncelerim. Sevkiyatı gecikmiş bir yolsuzum adeta. Dünya yolunun, yolsuzuyum. Usulsüz sevmeler hep bende. Usulsüz terk etmeler, terk edilişler. Hatta usulsüz ağlamalar bile bende. Siz hiç ağlarken aynı zamanda kahkahaya boğulan birini gördünüz mü ? Yahut kahkahalarla gülerken birdenbire ağlayan birini ? Görseniz bile ; mantık duvarlarını aşar öyle değil mi, bu manzaraya bir isim koymak. Ben dünyadan zincirlerini boşamış bir deliyim. Katıksız, kaskatı bir deli. Kağıt üzerinde belgelenmemiş belki deliliğim, ama en acısı da bu değil mi zaten. Aklım gel-git'lerde. Sinirlendiğimde kopuyor aklımın V kayışı, ortalığı dumana katıyor, kalpleri târumâr ediyor fütursuzca söylediğim her bir söz, iğne iğne batıyor canlara. Can kırıkları, cam kırıkları gibi her yerde. Bu manzara dehşete düşürüyor beni. Ben miyim diyorum bu katliamın faili. Hayır. Aama nasıl, ama ne vakit. Diyorum ya aklım gel-gitlerde. Lakin kendimle hesaplaşmam daha bir çetin oluyor. Gece olup, el ayak çekilince sokaklardan. Başlıyor vicdanımla iç harbim. Onun elinde koca bir santır, benim elimde günahlarım. Soruyor cevaplıyorum. Cevaplıyor, susuyorum. Vicdanımın mahkemesi günahlarımdan tavana asıyor beni. Sancılarım, çığlıklarımda yankılanıyor. Aklımı misafirliğe yolluyorum. Ben deliyim işte. İnkara yüzüm yok. Ne sevebildim adam gibi, ne sevilebildim. Masumdum bir zaman, masumluğumdan hüküm giydim. Gel gör ki, bataklaşmış menfaat çukurunda onu da yitirdim. Artık her gördüğümü kendim gibi zannetmiyorum. Bir bavul dolusu önyargı biriktirdim. Gül(ü)vermeden önce dikenlerimi batırmayı öğrendim. Hayat bana iyi hiç bir şey öğretmedi. Aklım gel-gitlerde. Bir kağıt üzerinde raporum eksik, bir de sarı binaya naklim. Ben deliyim.

26.05.2013
/ 15:57 / Pazar