İhmal

Niye ihmal ederiz bazı şeyleri bilmem. Kolayımıza mı kaçıyor acaba ? Yoksa yapmamız gereken işleri, üşengeçlik hale getiren bu alışkanlığı mâsus birisi mi  üzerimize serpiyor ? Bir anlam veremedim gitti buna. Belki de bir insan öyle görmüştür çocukken anne, babasından diyeceğim ama, artık bu engeli aşmanın zamanı gelmedi mi ?

Düşünün bir kere; iki üç yaşlarında çocuğun, hele ki bu öz çocuğun senin yanına gelip şebeklik yapacak, senden bir sevgi, ilgi bekleyecek; sen de onu kucağına alıp öpmeyeceksin öyle mi ? İş yorgunluğunu bahane edip  onu bir kenara iteceksin öyle mi. Vallahi Allah' ın gücüne gider. Tüm işlerini zor kılar da anlamazsın bile. Ne demek çocuğunla ilgilenmemek yahu ? Şöyle bir kıssa anlatayım. Peygamber efendimiz ( S.A.V ) mesciddeyken torunları Hasan ve Hüseyin yanına gelir, onları bağrına basar, sever   öpüp koklardı. Orada sahabeden biri:

Ya Rasulâllah, benim böyle dört tane çocuğum var, daha hiç birini böyle öpmedim. Allah Resul'ü:

Allah, senin kalbinden merhameti almışsa ben ne yapabilirim ? diye buyurmuştur

Yani diyeceğim bu yaptığımız ihmaller , merhamet duygusunu kalbimizden uzaklaştırıyor git gide. Gelin, sevgiyi ertelemeyelim. Her zaman sevgimizi ufak da olsa sevdiklerimize gösterelim. Sonra ileride pişman oluruz. Vesselâm...