İhtimal

İnsanı yaşatan ve ayakta tutan ihtimaller, aynı ihtimalle hayatını karartır ve bitirir.

Eksik cümleler kurduğumuz hayatta; şarkı sözlerine duygular sığdırmaktan ve şiir sonlarındaki kafiyelerle ifade edilmekten haz duyduğumuz günümüz dünyasında, gerçek duyguların aslında tam ifade edilemediğini yaşamaktayız.

Nasıl ifade edebileceğimiz konusunda sıfat sıkıntılarına düşmekteyiz. Tıpkı ismini belirleyemediğimiz bebeklere soyadımızı vererek, soyad başta olmak üzere bilmem ne bebek diye çağırılması gibi.

Tüm duyguların genetik ile aktarılması kanıtlanmamış olsa da bu ihtimalin olabilmesi bile, bizi bu konuyu düşünmeye sevk etmektedir. Ufak çaplı hayalini kurduğumuz zaman, dedemizden bize asabiyet, sabır, çalışkanlık gibi özellikler kalmış olabilir diyelim.Bu durum her zaman bu duygu topluluğunun yaşamdaki tecrübelerle reaksiyona girmesiyle, olumlu bir yaşamı beraberinde getirmez. Ama tam tersini yaşatması da mümkündür.

Örneğin; şair olan bir babadan duygular aktarılmış olsaydı; ilkokul aşklarında çocuğun "sarı saçlarını deli gönlüme bağlamışım" diye bir ifade kullanmasını bekleyemeyiz ama azda olsa beslenme saatlerinde aç kalmanın yada kantin sırasında parasız olmanın ne demek olduğunu kendi öznelliğinde ifade etmesini bekleyebiliriz. Durum böyle olunca bu memleket de onca medeniyet geçmiş ve sayısız insanlar yaşamış diye düşünürsek, işte o zaman bizim sırtımıza tarihin büyük yükü ile beraber öyle bir duygu çökerdi ki aşkın ne olduğunu anlamadan hiç olup giderdik.

İnsanı yaşatan ve ayakta tutan ihtimaller, aynı ihtimalle hayatını karartır ve bitirirdi. Nitekim yaşadığımız duyguları bir ihtimalle ayakta tutarak veya bir ihtimal ile yıkarak yaşam sürdüyoruz.

Üstelik sevmenin ne demek olduğunu ve bunun insanda neler yarattığını, bir ihtimal bile olsa bilmediğimiz hayatı yaşıyoruz.