İkilem

Hayatım boyunca iki tür insanları sevmedim ya da sevemedim:Birincisi büyük konuşanları,ikincisi ise tüm gururunu ve namusunu yere sererek yalakalık yapanları.

Hayat,ikilemden ibaret;sağ sol,yukarı aşağı,iyi kötü,az çok,ölü diri....Nerde olursanız olun,ne düşünürseniz düşünün hep bir ikilem çıkacak karşınıza, sevmek ya da terketmek,ağlamak ya da gülmek, olmak veya olmamak...

"Ben tükürdüğümü yalamam."diyor,düşünüyorum derin derin o devam ediyor."Doğru da yapsam yanlış da yapsam geriye dönmem." Cahilliğini yüzüne haykırasım geliyor fakat kalbini kırmak istemiyorum.

Geri dönüşüm...Bu cümle ne kadar soğuk gelse de,pislik,çöplük gibi algılansa da birçok kimsenin geçim kaynağı aynı zamanda.Yani hayatımızda bu kavram var mı,var,hem de doğanın bir yasası.

Şunu söylemek isterdim o kimselere:

"Bizler,bebekliğimize dönecek miyiz, evet,nasıl mı?Saçlarımız,dişlerimiz dökülecek, güçten kuvvetten düşeceğiz,aklımızı yitireceğiz hatta altımıza bile ıslatacağız.Ruhumuz ve bedenimiz bize emanetken neden bu büyük konuşmak neden bu kibir neden bu nefret?

Dedim ya ikilem işte,susmak ve konuşmak...

Şartlar ne olursa olsun,büyük konuşmamakta çok fayda var. Gece gündüz küfredip " asla affetmem",diyenlerin can ciğer dost olduklarını da gördüm, "asla ayrılmayız",diyenlerin düşman olduklarını da.Değişim kaçınılmazdır,önemlidir,gereklidir.

Dedim ya ikilem işte,gelenekçi mi yenilikçi mi?