ilk olmayan...

bir yıl daha geçti üzerinden hasretleri geçirdiğim sahillerde yalnız.koca çınarlarda sarılık illetine yakalanmış yüzleriyle hayata direnemeyen buruşuk derili yapraklar da gördüm,üstüne basınca kırılan,el ele sıkıca tutunurken rüzgara karşı durmak için, intahara yaklaşan aile dıramlarına farketmeden düşen insanlarda...
bir yıl daha geçti öncekilere benziyen hep sensiz girdiğim.yüksekliklerin kifayetsiz kaldığı yoğunbakım odalarında seni unutturmaya çalışan morfin partileri de yaşadım,her daldığım uykum sana çıkan,güzel bedenlere de hissettim senin çocuklarını kör kuyularına bıraktığım...
bir yıl daha geçti daha da ağırlaşıp ,senden yadigar yaram,göz yaşlarıma vesile olduğu.beş yıl geçti,ara ara değip birbirimize uzun ara hasretlere emanet ettiğinde oldu,ilk kez benim olmasanda kollarımda tüm karanlık keşfedilenlerini sunduğunda oldu,gazap elçileriyle haber salıp bir adam ayakta nasıl öldürülür diye nefret-i kabiliyetini sınadığında öksüz bedenimde...
bir yıl daha geçti,
bende senle sensizliğe ağıtlar yakılan,
kimbilir sende bir an bile geçmişten bir kare gözünde canlanmayan...