insan Nasıl Nefessiz Yaşayamaz Bende Sensiz Yaşamam Diyordum

Yüreğim her gün yanıyor. Nereye bakıyorum bilmiyorum! Sadece bakıyorum.
gözlerim sonsuz boşlukta seni arıyor oysaki,anladım ki artık benimle değilsin.
Olamayız artık eskisi gibi,eskisi gib parlamıyorsun gözlerimde. Siyah beyaz bir hayal oldun artık.
Oysaki kalabalıklardan kaçıyorum,sensizliği arıyorum artık.

Ama bulduğum sensizlikte,gene bir gözyaşım dökülüyor. Daha sonra yalnız kalmamak için kalabalıığın içine karışıyorum. Onca kalabalık bile beni yalnız bırakıyor. Nedenini çözemediğim birşey bu!
Bedenim kalabalıkta,ama kalbim yalnızlıkta atıyor.

Kaybolan satırlarda seni anmuyorum. Varlığını yanım da aradım hep,sensizlikte buldum oysaki.
Anlamıyorum ki sensizlik nedir? Bimlerce kelime geliyor,anlamıyorum kendimi,nefessiz kalıyorum.
Nnefesimi bile alıyor sanki,her nefesim gidişleri her nefesim dudaklarımdan çıkışı=sensizlik.

Hayata dahil ne varsa,sensizlik üzerine kurulmuş sanki. Yalnızlığımla kaldım.
Sen şehre dokunduğun da herşey rengarenk,
sen gidince sanki siyah beyaz.
Koskoca şehir sen olmadan bana küsüyor oysaki bunu sen bilmiyorsun?
Tüm hayallerimi şimdi düşlere bırakıyorum,binlerce söz yazdım.
Bunlar sana borcummuş meğersem.
Son sözüm ve son borcumu ödüyorum,
MUTLU OL...