İnsan Parçaları

Son gökyüzününün altında kırılan yıldızlar geleceğin gölgelenmesine karşı neler yapabilir?
Sanki bir avuç yaratan gibi ellerindekini kaybetme lüksüne sahip olmak gibi bir şey.Neden sanki kaybolan birşeyleri geri getirmek için savaşan kalpler bir adımda da beraber olamıyor?

Boş bakışlar,beni üzen senden geriye kalanlardan.Hayat,bugün de sana geldim,acı ilacından bir doz daha almak için.Geçtiğim yollar farklıydı öncekilerden.
Zaman unutturur derler,unutturmuyor.Kabuk bağlıyor hep olanlar.Ama yine de ara sıra da gelip düşerler akla,o yarayı kaşır aynı hisleri tekrar hatırlatırlar.Güzel olanlar bile can yakıyor o anın tadını bir daha alamayınca.Güzelliklerde acılar gibi, en güçlü oldukları an yaşandığı an,diğer zamanlarda sadece gölgeleri.

Doğduğun günün güzelliği hep etkiler derler geleceği,o tatlı endişe ve heyacanlar korkular.Şimdi ne zaman hatırlansa bütün endişeleri alıp götürecek gibi olur,bir huzur dalgası insana tebessüm ettirir.Bilir ki insan,içindeki denizde dalgalarda fırtınalarda gezecek,zaman gelecek su alacak zaman gelecek bir gökkuşağının altında kaybolacak.
Hayatının o anlamlı olduğu o ilk an için bir ömür boyu bekleyecek ve bulduğun anda da tekrar kaybedecek.

Seninle tanıştığımız gün,gerçekte hissettiklerimin ne olduğu konusunda fikrim yok.Hangi kelimelere dökersem dökeyim yetersiz olacaklar gibi.
İkimizin gittiği bu yol,benim hayatımın tek yolu oldu.Sağa sola bakmaktan korkar oldum,seni kaybederim diye.Ama seninle o kadar doluydum ki sana bile bakmadım sanırım.Sanmak yanlış oldu.Unuttum senin de sen olduğunu.Anlamaya çalışmadım.Seni o kadar sevdim ki ben ikimiz oldum.Aşkı tek kişilik bir tiyatro seni de seyirci yaptım.
O gün gelip te seni kaybettiğimde acıları üzüntüleri kendi tekelime aldım,nefreti sana verdim.

Olaylar karşısında sahip olduğumuz seçeneklerin kaç tane olacağı sadece bakış açımızla sınırlıdır.

Hiç yoktan anlayışsız olmak anlayış aradığında sana geri dönecek demek değildir.