İnsanca

Gerçekleşmesi imkansız düşlerle uyumak eminim bana özgü bir şey değil.Kafalara soru işareti olmasın sakın.Gerçekleşemeyecek her düş "aşk" maskesi altına saklanmış iğrenç şehvet ve arzuların yalağı değildir.Kimileri için -ki bu ben gibi aşkı hayatından atan kimseler- yatmadan önce öyle imkansız düşler vardır ki...
Düşlerimin ilki,duygusuz yaşamak...Bunu öyle çok istiyorum ki.Dostluğu geçin arkadaşım bile olamayacak o iradesiz ve akıldan yoksun insalara sadece morallerini bozmamak için gülümsüyorum.Ve şahsiyetsizler ki benim onları arkadaş yerine koyduğumu sanıyorlar.Ne zavallılar var bu dünyada....Ve bu yaptıklarım sadece içimde vicdan denen duygu kaynağı pırıltının olmasından.
Peki bu "vicdan" -duygu tohumlarını yüreğimize eken pırıltı-yı kontrol altına alamaz mıyız.Elbette alırız.Yaşamda değişim yada karar verme iradesini elimizde tutup seçtiğimiz yollardan memnun olma yetisine sahip olduğumuz kadar varız.Öyleyse karşındaki "hiç" durmundaki insana bile vicdanın açısından nasıl davranmak istiyorsan öyle davranamıyorsan ne kadar yaşıyorsun?Vicdanını o sefil yaratığa karşı yönetememekle o sefil yaratığın yaşamına güç katmıyor musun?"Vicdanına" sahip çıkabilen birey bu dünyada ki en özgür insandır.Kime nasıl hissedeceğini kontrol altına alamamak ne korkunç bir şey!
Bu düşümün bir kısmı gerçek...Ne kadar "vicdan" dan yoksun yaşamayı düşlesemde en azından onu aklımın azgın kırbaçları arasında -az da olsa yönetebiliyorum....

Bunun gibi sürüyle kendi içimde ki "ben" e koşan düşler kuruyorum.Hayata geçirdiğimde eski yumuşaklığımın yerini dolduran "yaşam" gerçeğini görüyorum.Hayat bize verilen zaman,yaşam ise onu nasıl yaşadığımız...Hayatımı mükemmel yaşamaya yeni başlıyorum....

Bir insana kendinden fazla değer verirsen kendini,kendinden az değer verirsen onu kaybedersin...

Ne saçmalık,ne saçmalık!!!Hangi insan kendini bulmuşta kaybediyor.Aşk iradesizce kendini arayan sefil insanların kendini "üstün" bir varlıkta bulma arayışıdır.Kendini kendinde bulan-kısaca kendine aşık insanlar bu hayatta hep kazananlardır.Mutlu olmayı amaçlamıyor olabilirim ama kazanmak tek isteğimdir.Kazanmak için içime sadece "tütün" uyuşukluğu veren aşktan vazgeçmem gerekecekse,bir kalemde silebilirim...

Düşünemeyen ve aşkın "insanca" yaşanabilirliğine inanan -aslında kendi kendini kandıran iinsanlara sesleniyorum..."Aşk" ı aramak kendini aramaktır.Kendinizi karşınızdakini aramak ise aptallıktır.Kendinizi neden başka bir yerde arıyorsunuz...O tam içinizdedir.İnsan artık kendi içine bakmalı...Kendimizi bulma yolunda kaç adım atabiliyoruz bu dünyada???

İnsanca,Pek İnsanca...