İntikam Defteri

Uzun ve karanlık bir sokak...Yol boyu bütün pencereler, perdeler kapalı...Beni gözetleyen ,önemseyen hiç kimse yok ! Üşümüşlüğüme aldırmayan elbiselerimin bedenime sarılması, beni daha da fazla üşütüyor. Ruhumun git gide büyüyen sessiz çığlığını ,intikam defterimden başka hiç kimse duymuyor,bilmiyor.. Soğuk bir tebessüm ve vücuduma tutunamayan ıssız bir sıcaklık...Son bir pencere ve son bir umut...Hayatın bana sunduğu zamanın hangi anında,kaderimin hangi durağında, tutunamayan bedenimin son çırpınışı ve tek bir söz !



Ölüm !



Bütün yazan ve düşünen insanların zoraki bir kabulüdür dünya...Doğmanın ölmek kadar hür olduğunu kelimelerin arasına sıkıştırıp ,hemen oradan uzaklaşmamız ,inandığımız doğrulara yaşadığımız sürece kör kalmamızı sağlar. Aksi halde durum ,yaşarken kendimize isyanımızı derinden gelen bir sarsıntıya dayanamayan, yeryüzü abidelerinin sonu gibi ,deprem ! Yerle bir eden türden...Ve ardından yıkıntılar arasından var olmaya çabalayan insanı toz-duman arasından çıkartmak; aklın hiçe saydığı zamanı, bir güne rezil etmek gibi...Sakat bir var olma, sadakatten bir an olsun ayrılmayan ruh ,hala bedenin içinde ve hala ürkek, korkak . Hür olana kadar, sessiz bir direnişin sonunu bile bile bekleyen ruhun, masum ve haya ile uslandırdığı âmâ gözlerinin uçsuz bucaksız sanılan hayatın, her an'yıkımını bekler gibi ,sahte bir uykuda...




Romeo ölmemeli ! Shakespeare'in hayattın intikamını ,kendine sunulan zaman darlığının çaresiz bir çığlığı...Belki de kendinden sonrakilere itirafıydı.- Günler giderek üst üstte yığılıyor ve ben bu ağırlığın altında yaşama mücadelesini giderek kaybediyorum. O zaman beni var eden güç, beni hiçe sayıp yok ediyorsa ,benim yarattığım kahramanları da ben yok ediyorum. Romeo ölmeli, Juliet onun ölümünü izlerken, kamçının sahip olamadığı ruhuna Romeo ölürken çoktan sahip olmuştu. Juliet'te ölmeli !




Leyla ile Mecnun !- Ben yaşarken, bir burham ,bir intikam, kendimde büyük bir kibir biriktirir aşk. Sahipsiz, kimsenin olmayı beceremeyen aşk, ne kadar kıskanç ! Genceli Nizami'nin aşkına öfkesi, kendisinde var olamayan aşktan en büyük intikamı, Leyla ölmeli ! Ve aynı utanç, aynı çaresizliğin fanalığına yakalanan Genceli Nizami ,benim olamayan aşk, beni sevmeyen hiç kimselerin intikamını Leyla'dan çıkarırken ;ardından göz yaşı döken Mecnu'nun da ölmesine asla ses çıkarmamıştır.



İki büyük aşk ve iki büyük yazar...Biri hayatının avuçlarından akıp gitmesine dayanamayınca bütün kahramanlarını tehdit ederek öldürdü. Diğeri ise aşkın kendisinde baki kalmamasını ,en büyük aşkı yaşattığı Leyla ile Mecnun'un ölümüyle kutladı. Ve ikisinin dünyaya vedasını ,kağıtlara döktükleri kelimeler önlüyor. Kelimelerin zamanla bitmeyen kavgası, büyük yazarların büyük eserleriyle durmadan devam ediyor.




Retorik bir söz, sizin en güzel yanınızın ortaya çıkmasına neden;lakin azap veren yanı, sizden sonra zamanla sonsuz bir savaş vermesi ,sizim intikam yanınızın bir belgesi değil mi?