Islığını Kaybeden Deniz Kabuklusu

Hayat ile yaşantıyı ortadan böldüm, hayat hayal kurmaya başladı, yaşantının en yokuşunda ıslık çiçeğini buldum.



Benimle ıslık diliyle konuştu, konuşmakla korkuyu yendiğimi düşündüm.
Daha sonra anlayacaktım, dil korkuyu yenmez, erteler. Hatta bir kaç kere savaş alfabesini öğrenmeye çalışırken
kaçmakla kalmak arasında donuk bir film sahnesi gibi dikilip durduğumu hatırlıyorum.
Hatırlıyorum her gün üç şiir yazıyordum.
Hatırlıyorum o zamanlar merhametime de güvenmezdim.



Çok jelibon tükettiğim zamanlardı.



Aslında sizin de başınıza gelmiştir, ne zaman o değerli yüreğinizde tıfıl bulutlar dağılsa
ıslık çiçeğini bulduğunuzu düşünürsünüz, nesnelere olaylara insanlara tahammülünüz artar,
ama sonra bir şey olur belki küçücük bir şey o ıslık çiçeği bir deniz kabuklusuna dönüşüverir.




Üzgünüm




siz de okyanus sesine karıştınız!




çok jelibon tüketmeyin..:)