İtirazlar

Bayat Yaşam


Çaldı yine saatim uykumu, istemezken dün gibi yenimsi bir günü çalardı o hep böyle, ben de kurardım istisnasız bu oyunu.
Aslında çok da zor değildi senaryo; kalk, işe git, dönüş yolunda akaryakıta yapılan zamma söv, sinirli ve gergin hissettirirken kendimi çal kapıyı ve girerken içeri _ellerim karımın kalçalarında_ unut her şeyi. Birazda seversem evcil çocuklarımı değmeyin keyfime.
Böyleydi işte sorgulayamazdım, isyandı. Ama hiç denemedim de değil; durdum bir müddet deli kanım akarken monotonluk selinin karşısına ya olmadı başaramadım. Ya hiçbir şey olacaktım gücümün yettiği yere kadar ipsiz sapsız sadece düşünen, toplumcu gerçeklik gözünde ya da biyolojik bir robot.
Emin değilim, bizlermi bu hale soktuk yoksa böylemi kesilmişti kurdelesi bu oyunun ama hayatımı harap ederken kazanmak için; sinirlenip bağırınca, azıp yumuşayınca unutuyorum sorgulamayı. Neyse ki bir robotum artık ve cüzi. Öyle sanıyorum ki aşamaz benliğim varlığı... Ama en azından eşit olabilirmi ki. Vazgeçmek lazım hep bu sorulardan ama tek başıma olmaz elbet hep birlikte olmalı bu isyan.
Günaydın _koca memeli_ karıcım...