Kahramanım

Yaşanmışlıklarla dolu her saniye.Kimine göre tutkunun eseri iki gönül,kimine göre deli gibi sevda...
Eskide kalmış öyle aşkla bağlı iki gönüller.Ben büyüklerimden gördüm ,onlar benim aşk kahramanlarımdı.Yoksulluğun,cehaletin içinde onlar varlık yarattı , seviyle yetiştiler...
Ben birbirine sevgiyle bakan tek onları gördüm.Kahramanım dedem ; nasıl da sevmiştin anneannemi , için titrerdi ona baktığında. Her sabaha ona sevgine sevgi katarak başlardın .Hizmet etmeye bayılırdın. O ; tarlaya,bahçeye inerken dahi özlerdin.Sevilmeyecek biri değildi aslında , eli bereketli ,yüzü hiç asılmayan meleğimizdi...Erken gitti. Hatırlarım da ,hala kötü olur yüreğim.Hala sesin kulaklarımda.Ilk ölüm haberi sana ulaştı ya, biz iki kişi kaybettik aslında.
O tarlalara,bahçelere inip feryat edişin gelirde aklıma, hıçkırıklara boğulurum.
Sende gördüm sevginin ne kadar saf ve güzel olduğunu.Her geldiğinde bakarım da sana ,kahramanım,bana sevgiyi öğreten hocam,dedem...
Sen hala aşıksın aslında.Yaş yetmiş , sevgi ise sayısız yaşında.Ölüye aşık tek insan. Yüzün hep masum ,aklın hep hayatının kadınında...O ölmedi ,biz öldürmedik onu ,sense hiç vazgeçmedin...
Sonsuz sevgiler sana . Şans bu olsa gerek , yalan dünyada gerçeği gösterdin ya bana , sevgi ile yaşa...