Kalbim

Evet kalbim! Yine, baş başayız...
Hüznümüzle, sevdamızla, yalnızlığımızla yine biz bizeyiz...
Yıkılmadan. Tekiz!
Yıllarca seninle göğüs verdik fani alemin kurşunlarına.
Sevda denen cehennemin, yangınlarına.
Biz sevdik, biz yandık ama sonunda hep, Yalnızdık!

Ne geçti elimize, boş bir hüsrandan başka? Her acı, yüreğimize zimmetliydi. Ve mutluluk hep başka baharlara ertelendi...
Hep haksızdık bu savaşta! Güneşi elimizle tutmak istedik...
Oysa O,uzaktı, yakıcılığı ve göze yasaklığı kadar.

Sevmek bu kadar zor muydu be!
Sevmek bu kadar ağır suç muydu be!
Neden prangalar hep gönlümüzde?
Neden esir yalan duygular yüreğimizde!
Neden gündüzümüz karanlık?
Nedir bu ceza, ne zaman bitecek bu YANLIZLIK.

Görmeyecek mi güneşi kalbimiz, açılmayacak mı gözlerimiz, bitmeyecek mi bu infaz.
Ama yıkılmaya değmez, o yalan gözlere..Biz ! YIKILMAYIZ...Biz DÜŞMEYİZ,, onun kurşunuyla yere..Elbet göreceğiz şafak söküşü özgürlüğü...

Koşacağız ona, kırıp hasret zincirlerini, basacağız bağrımıza,
Bir daha vermeyeceğiz ELLERE.
Ve bu, hayal olmayacak, uzak olmayacak bize.
Bu gönül, elbet o günü BULACAK.