Kalemimden
Bu deneme, 03.02.2018 tarihinde
günün yazısı seçilmiştir.
Bu gece şarkı dinlemeyeceğim, bu gece müziklerde bulunan parodisiz yalnızlık sefilliklerini dökmeyeceğim hiçbir yere.
Felaket olurlar bir yalnızlık daha iyiyim derse ve felaket senaryoları kurarlar bir adam daha beni sevmezse. Kör adam, beni gör. Bir yanım bensiz kaldı; günaşırı bekleyişler martının simidine talim eder diye korkuyorum; bizi ayıran cüsseli kaderin güzel gidişine ses veriyorum. Di bemol olsun Dilara'nın Di'sinden; Si bemol kader, adalet piyanosundan kaçıp kalemimden önce sustu zaten...
Önce dedi; çünkü öncelikleri vardı; düşlerimden kaçarken yakaladım kendimi. Konakladığım yer; düşündü düşündü bulamadı. Oysa aynı yerde kalıyordu aynı kişilerle. Sonra kendini yeşil çalılıkları yüzüyle yararken buldu. Sonra bir sahile indi. Konakladığı yer karşı kıyılarda ya da bu sahilin devamının bittiği yerde başlamalıydı. Dönüşüm kolay olur. Dönüşü nasıl kolay olacaktı ki! Aynı yerin farklı bir yerindeydi ama her şey iç içe girmişti. Ne konakladığı yerin ne de kaldığı otelin ismini biliyordu. Sonra bir kaç çocuk etiketledi onu. Çok etiket takmışlardı. Oysa bir tane yeter demişti. Bir etiketin ücretini verdi çocuğun birine. Tuhaf tuhaf yüzüne bakmıştı çocuk. O gözlerini kaçırmıştı. Çünkü o bakışlarda örgüt kokusunu duymuş, korkmuştu. Hemen uzaklaştı. Akşam oldu. Hâlâ bu girdabın içinde dönüyordu. Derken yoldan geçen birine sordu. Ben dedi şu karşı kıyılardan geldim ( emin değildi ) nasıl giderim acaba oraya...Gizemli dedi karşısındaki. Yalnız arada tire var hani şu küçük çizgilerden. Giz-Emli dolmuşları az bekleyin gelir dedi....
Sevgiyle kalın...