Kardeşlik

Can kadar sıcak ve kan kadar yakın olan bir yerdir kardeşlik.




Tüm derdimi birkaç kelimeyle anlatıp, beni anlamak isteyenlere karın ağrısı hediye ettiğim günlerdi. Sevimliydi çarpık konuşmalarım. Bana gülen gözlerde hiçbir zaman yüzüm kızarmıyordu. Sevildiğimi görüp birkaç şımarıklığıma daha kredi toplamak için gülenleri karın ağrısına sokuncaya kadar çarpıklığımı tekrarlardım. Elbette ki bilindik bir numaraydı ama bazen işe oldukça yarardı bazen ise işe yaramadığını yediğim tokatlarda anlardım. Yani kardeşim aslında ben, beni anlamak isteyenler ve beni sevmek isteyenler için bir karın ağrısı, annem ve babam için ise ilk göz ağrısı idim.





Ben okumayı, bana olan ilk bakışlarında söktüm. Gözlerindeki binlerce soruya cebimdeki yüzlerce cevap yetersiz kaldığında, utandım ilk kez eksikliğimden. O yüzden daha çok sormaya başladım özellikle de senin soramadıklarını ve konuşmaya başladığında bana ilk soracaklarını.







Gözlerinden düşürdüğün gülümsemeyle başardın
Başkalarına karın ağrısı, bana can yarısı olmayı.







Sonraları öğrendim, gelişinle daha dik yürüdüğümü kim bilir belki de ikinin birden büyük olduğunu bildiğim içindir belki de seni taşımaya her daim hazır olduğumu göstermek için. O günden sonra karanlıktaki korkularım daha acizdi, ne de olsa bir çift göz daha eklenmişti. Seninle olan ilk zaferimiz, karanlıktaki korkuları aydınlığa çıkarmak oldu. Böylece saklambaç oyunlarında, en karanlık köşelerden çıkan biz olurduk ama ne sen beni yakalayabilirdin ne de ben seni çünkü hiçbir zaman kaçmadık birbirimizin gözlerinden. Seninle olan
tartışmalarımızda sen ak olduğun kadar ben karaydım,o gün ne sen ikna oldun ne de ben. Kavgalarda ise hep aynı tarafta ve omuz omuzaydık. Böylece ilk kavgamızda anladım, bir takım neden en az iki renkten oluşma zorunluluğunu.







Can ile giden fanilik bile aciz kalır
Kan ile gelen bâkiliğin yanında







Kardeşlik; anne ve babanın karşısında, en masum olan suç ortaklığının adıdır ve her adaletli suç paylaşımında göğsüne sonsuzluğu sığdırandır. İşte bu yüzdendir kardeşliğin, kardeşlerden büyük oluşu. Küskünlüklerin sayısı ise en fazla yaş farkı kadar olur ve illa ki bir yakadan öteki yakaya kalkan bir vapur bulunur.








Yağmurun altında bizimle olup ıslanamadığı için bizi tam da anlayamayan gölgemizin tek kıskandığı kişidir, aynı yağmurda ıslanıp zatürre olan kardeşimiz.
Aslında kardeşliği, kardeşi olanlara değil ona hasret olanlara sormalı. Ne de olsa güneşi en iyi bilenler karanlıkta yaşayanlardır







Bendeki kardeşliğin adı Erendir,
Beni Erdemliğe erdirendir.







Bu yazım, ilk olarak kardeşim Eren Öztürk'e, tüm kardeşlere ve birbirlerine kardeşim diye hitap edenlere armağanım olsun