Karışık

   Bildiğin gibi değil karışık buralar... Mevsimler bile tanımaz olmuş birbirini. Herşey soğuk, herkes yabancı...Ama en çok kendime İçim sonbahar..Deli gibi sonbahar..Yapraklarım sarı, turuncu, kızıla çalıyor. Bazen üşütüyor rüzgarım, bazı geceler kasırgaya dönüyor hatta öfkemin deli nöbet halleri esir alıyor beni... Sorma! İçim deli gibi sonbahar...Ama dışarıda yemyeşil yapraklar. Herşey alabildiğine karışık, alabildiğine anlamsız...Anlamlandıramadığım adını koyamadığım garip duygular, beni uyuşturuyor. Tüm nadide arzular sevinçler mutluluklar ve belki de daha nicesi, aşırı umut etmekten gözaltı yemiş, kimileri beynimin bilmem hangi hücrelerinde müebbette. Karışık, kördüğüm olmuş herşey... Çözümsüz. 'Karamsarlık' diyorlarmış buna, buymuş adı. Neyse de ne!  Ama ben bilmiyorum. Hangi çıkmaz sokaktayım, hangi şehir, hangi memleket! Kendime kaç fersah uzağım, ne kadar daha ne kadar...Kendime toprak atmaktan yoruldum. Sadece artık hükümsüzüm!