kederli arkadaşıma

Daldın gittin uçsuz bucaksız ufuklara aradığını bulamamanın vermiş olduğu hüsranla kalbini hırçın bir kartalın kanatlarına koyup dost olmuşsun gündüzün o bembeyaz bulutuna topraklar yetmez olmuş o fütursuz haklı isyanına çok yanlız olduğunu sanma bazen göyüzünden in aşağılara bilki seven dostların bırakmaz seni dünyada tek başına

Erken yaşta dikmişsin hüzün çiçeklerini bahçene
zümrüt yeşili gözlerde hapsetmişsin isyanlarını
sesinin kadifeliğine saklamışsın kederi derdi
durma yak bir sigara çek içine dumanı
çilekeşlerinde elbet olur elinden tutanı
sıkıca sarıl bırakma düşlediğin hayatı
gün gelir sende atlatırsın bu koca tufanı