Kekliği Düz Ovada Avlarlar

Beni şarkılardaki o küçük dağlar yaktı. Bırakamam sizi; siz benim sömürenim, siz benim uyuşturanım, siz benim belalımsınız. Canımı çıkaranım ama huyunuzun çıkmadığısınız. Siz benim hastanem, siz benim keçimsiniz. Siz riyakarsınız; kin duyar, kıskanırsınız. Bense ikiyüzlüyüm; nefret eder, imrenirim.
Sizde duygular kalıcı izler bırakır, bende hisler üç vakte kadar geçer.

Kimi sevenin öz kardeşi Fizan'da yaşar, benle inatlaşır hala yanımdakidir kardeşim diye. Eyüp Sultan'a ne diye gidersin diye sorarım. Anlamak istemez beni. Uyuşturucudan kurtulamamıştır hala; anlarım aslında.

İlle de roman olsun der tuttururum. Hislerine dobra ol. Ben de halen olmaktayım. Yara almış bir insanım. Yazdım alnıma "Dünyayı gördüm göreli karanlık çağdaydı," diye. İleriye bir tatlı bir de tuzlu anı bıraktım. Bir insana bir tek hastalık, ölüm yeterken bazı acımtrak güzellikleri anlatmaya bana meşreplikler kaldı geriye.