Kendimi Yazdım

..kapalı bir hava var bugün , böyle havalar daha diri daha mücadeleci yapıyor beni , çok kimseyi kasvet sıkıntı isteksizlik kaplarken aksine bende reaksiyon bir refleks olarak dışarı çıkmaya yürümeye insan içlerine karışma isteğimi artırıyor ve buna niyetleniyorum . Genellikle bu yürüyüşlerimde konu olarak yazacağım yazılar şiirler bir bir dilime gelir , hatta yazılı bir metni okur gibi yazı yazarım adeta sesli sesli , kendi kendime konuşur hissi veren bu halimi dışardan fark edenler , muhakkak benim için dua ediyorlardır rahatsız olduğumu zannı ile . Bugün de şunları mırıldanıyordum.’’…kaybolmaya ihtiyacım var mış gibi nasıl da heyecanlı ve hızlı sanki adresi belli bir yere gidiyor muş halimle kaçıyor gibiyim , kendim bile şaşırıyorum bu farkında olmadığım tavrıma , dönmediğimi anlayan yakınlarım beni çok merak edecekler eminim , daha ileri giderek benim kaybolmayı değil bulunmayı hak ettiğimi söyleyecekler , oysa arayan bulamaz , bulan arayandır ve her kaybolan insanın kendine döndüğü kendine giden bir yolculuktur , keşke ortada olmadığımı görenler panik halinde olmasalar bu benim duygu davranış med cezirlerimden ibarettir .Belki ben bu uzaklaşmamın haklı bir gerekçesi var , görsel medya şiddetinden kaçıyorumdur ,kanallarda dizi diye seyrettirilen şiddet içerikli ruhsal bozukluk örnekleri , iğrenç insan ve aile içi ilişkiler , taciz cinayet ve yığınla insan çöplüğü , insanın kafasını oynatması için fazlasıyla saldırı var ruhumuza ,çirkinlik ve kirliliğin akıl almaz çeşitleri var karşımızda , adam gibi şehirleşemedik insan olamadık beşer seviyesinden çıkamadık , çoğu zaman kaybolmak hissim bundandır . Öyle oluyor ki üzerimde hangi kıyafetim olsa da ayağımda terlik bulunsa da çıkıp gitmeyi düşünmüyor değilim doğrusu , bu çağdan bu mantaliteden bu modernizmin bu sözde medeni aslında terör ve ırkçı süper devletlerin dayatmacı zorba oldu bittilerinden ve güzel dünyamızı alt üst eden olaylarından bıktım.Hayır çıldırmak çözüm değil bunu asla kendim için düşünmem ,düşünemem de , ancak bu itirazlarımın çözümü için okumak , yazmak , araştırmak isterim . Yoldan geçenleri rahatsız eder düşüncesiyle yerden bir taşı bir engeli kaldırmayı düşünmekle başlıyorum . Tırtıl misali , evet ben bir tırtılım , kendimi tırtıl görmek istiyorum bir an , çünkü yolumun sonunda rengarenk bir kelebeğe dönüşeceğim ve insan duygularına aklına düşüncelerine hitap edeceğim , ne güzel değil mi ? . Kimse farkında değil mi ,gerek bireysel gerekse toplumsal bunca saldırı şiddet hayasızlık üstelik uzun uzun bu olayların detayları ile medya yolu ile beyinlere zum yapılması bizleri ne hale getiriyor , ve kimse bir çözüm de üretmiyor. Bir ara merak etmiştim aklını oynatan ve çıldıran ünlüler veya intihar edenlerle ilgili gerçekleri öğrenmeye, gerçekten arka planlarını neden ve niçinlerini bilmek isterdim.Mesela çıldırmaktan korkan Nietzsche 1889'da çıldırdı, bir kazada ölmekten korkan Camus 1960'da kazada öldü.İtalyan ünlü yönetmen Carlo Lizzani intihar etti….vb, daha onlarca sinema sanat sosyal alanda ünlü var ki çoğu intihar ve kendi bilinçli kaza sonucu hayatlarını kaybettiler, demem o ki zenginlik şöhret ünlü olmak dünyanın alkış ve sevgisiyle yaşamak mutluluk getirmiyor , o halde ne eksik ? eksik olan ne ? neden ! ve neden !...’’ , acı bir kamyon kornası ile kendimi yolun ortasında gidiyor buldum , hem konuşmalarım kesilmişti , hem burun buruna gelmişim beklenmedik bir son gelip beni bulacaktı , kendimi hemen toparladım ve gördüğüm ilk çay ocağına gittim , çaysamış olmalıyım kaç bardak içtiğimi hatırlamıyorum bu satırları yazarken .Saaate baktım ikindi ezanları okunacak öğleden önce evden çıkmıştım hayli geçmiş zaman.

20.10.2020