Keşkeler ..

Durmuş seni bekliyorum yağmurun altında. Gelmeyeceğini bile bile .. Çaresizce.
Hareket etmek o kadar zor ki .. Ben yürümeye çalıştıkça ayaklarım beni geri sürüklüyor adeta.
Seni ilk gördüğüm yerde bekliyorum. Belki gene aynı sahneyi yaşarız diye. Halbuki ne kadar saçma değil mi ? Kim aynı sahneyi geri sararak tekrar tekrar yaşamak ister ? Bizim bir başlangıcımız bile yoktu ki .. Bir filmi bile oluşturacak kadar anımız yoktu ..
Sana ihtiyacım varken yanımda olmaman çok acımasızca .
Kabul etmeliyim ki senden sonra kimseyi sevemedim. Fakat senin adını her andığımda da içimde garip bir burukluk oluyor. Savaşmaya çalışıyorum.. Güçlüymüşüm gibi davranıyorum. Her an deli gibi ağlamaya hazır olsam da gülmek zorunda olduğumu biliyorum ve rol yapıyorum..
Şuan bile kendimle kavga ediyorum .. Ama biliyorum ki kafamı yastığa koyduğum anda pes edeceğim ve ağlayacağım. Sen gitmeden önce yastığım bir kere olsun göz yaşlarıma maruz kalmamıştı. Her seferinde kafamı koyar ve bian önce sabah olsun diye uyurdum ..
Etrafımdakilere senin hakkında hiçbir şey söyleyemiyorum .. Hepsi sıkıldı bütün bu saçmalıklardan . Saçmalık ..
Hiç olmamışsın gibi davranmaktan sıkıldım.
Keşke gerçekten hiç olmasaydın.
Hiç görmeseydim seni bu durduğum yerde.
Keşke bir daha hiç burdan geçmek zorunda olmasam ..
Keşke benim için bir ömüre bedel hatıralar bir çırpıda silinebilse ..