Kiracı

İçim "Gel diyor sana" için için. Yaşamak sahte gülüşlerimin biçaresi, gel de güldür diyor beni... Herkes gibi o da unutulur dedim kendime, onun bir özelliği yok ki kalbimde yaşamaktan başka. Sonra itiraf ettim, sen herkes değildin. Hiçbir zaman da olmayacaktın. Her şey olan biri herkes olamazdı ki bir daha. İçim özlüyor seni, buram buram sevilmek kokuyorum. Sev beni, karanlık gecelerden çok korkuyorum. Gözlerin bir baksın, aşk cennetinden çiçekler koparırım bir gülüşün için.

Senden nefret edemiyorum, seni unutamıyorum. Titreyen dudaklarım adını hiç söylemese de, kalbim söylüyor ya işte... Ben seni kendimden bile gizli sevdim. Adını haykırarak "Onu seviyorum" diyemedim. Duvarlar anladılar ama, duvarlar bildiler gözyaşlarımdan. "Ondan nefret ediyorum" dedim kendime; yalan söylemeyi hiç de beceremezdim zaten. Her bir nefret kelimesi bin kez seviyorum demekti.

Hangi kuşun kırık kanadını iyileştiriyorsun bensiz? Ben sensiz uçacak bir yuva dahi bulamazken kimi uçuruyorsun gönlüne? Yapma, sen gidersin ölüm gelir, bunu yapma.

Mutlu olabilirdik. İhtimaller denizi için can simidimi bile almadım, boğulmak pahasına yüzüyorum sırf sana gelmek uğruna. Mutlu olabiliriz. Söylediğin en derin hakaretleri bile "Seni seviyorum" olarak aldığım için kendimden özür dilerim. Aşk böyle bir şeydi...

Gözyaşlarım "Gel" diyor sana. Yağmurları bekletme, gözlerimden düşürdüğüm tek şey gözyaşlarım olsun; sen düşme. Tutamam, kayıp gidersin benden.

İçim "Sev" diyor sana. Kalbime dokunuyorum; oradasın, hissediyorum. Attığım adımlarda, konuştuğum insanlarda, dinlediğim şarkılarda, sensiz öldüğüm anlarda hep benimlesin.

Yarımım ben, ey yarım! Çorabımın eşini kaybeder gibi kaybettim eşimi; yarımı... Yarımdan kalan yaralarla büyüttüm kendimi, bahtsızlığıma yenildim sanki; ağlak harflerimin girdabında yer buldum hep. Mutlu olabiliriz, hâlâ inanmak sarıyor beni bu kış günlerinde. Üşümüyorum ama varsın olsun, sarsın beni sen yerine... Titrek dudaklarım adını sayıklamadı hiç, titreyişinden bildin kendini; ben ağlarken titremezdi hiç dudaklarım. Adına aşina olamamasının cefası bu.

Yüzüm yine ıslak. Mendiller misafirim. Gün sensizliğe doğarsa büyütmem bile yarınlarımı, zaten hep senli dünlerde kaldım.

Mutlu olabilirdik. Bilirdim. Kibirimiz yatılı misafirimiz olmasaydı eğer; biz olabilirdik nefretimiz kalbimizin sahibi, biz hasretlerin kiracısı olmasaydık eğer...