Kıyıdan

Kıyıdan bir yaşama sürüklenmekteyken bizleri biz yapan kavramları unutmuşken kavga ile gölgemiz birbirini takip ederken insanın bibirine olan ihtiyaçları giderek yok olurken ögretmen ögretmeyi dayatmaya çevirmişken haksızlıklar haklının kanını emimte beslenirken kıyıdan öteleneler dertler zinciri çeşitlilik arz ederken düz kişiklikler artarken sivri kişikler asimile edilp ezilmişken yenilikçi gelişimci girişimci olanlar kotaya takılırken kıyından içten çökertmeyi ve şahsi durumunu gözetip başkalarının haklarını başkalarının kafalarına basarak kafalarından köprü yaparak yol çizenler. vicdanı olanlara pis pis sırıtan ve dinazorların ülkesinde yaşayanlar kıyıdakileri sevgiye hasret yaşamaya hasret olanları neden görsünki işine gelirmiki? birilerinin konuştuğu ötekini kurşun gibi delip geçen şu zaman da kişisel sesimi duyuramaktan ve sesimin kısılmasından ötürü yanlızlığa mahküm olmuş benmi? sevdiklerimi sevindireceğim efendi köle ticareti güldüşmüş koyunlar doğururken çobanmı lazımki? ben nerden? bileyimki ? içimdeki düşünceler birbirine küsmüşken kıyıdan bağırtımı kim duyacak? insan olmanın bir bedeli var hem çok ağır bedel hiçbir bedel ödemeyen yoktur. herkes yaptığının bedelini öder. karşılıksız beklentisiz ne sevgi vardır. nede yaşam öyle değil mi?

Ece temelkurana duymuş olduğum sevgiye ithafen