Korku Değil Sevgi

Cinsel suçlara yönelik cezaların caydırıcılığının yetersizliğini vurgulamaya gerek yok. Su götürmez bir gerçek bu. Cezaların caydırıcı boyuta gelmesi, bu türdeki suç oranlarını da azaltacaktır elbet. Bunu söylemek de uzmanlık gerektirmiyor.

Ancak işin bir yönü var ki, söylemeden geçemeyiz. Bir suçun işlenmemesi için, o suçu ağır bir ceza vermek toplumu tedavi edebilmekte yeterli mi? Yani toplumu suça meyilli hale getiren şartlar ortadan kalkıyor mu? Açıkçası insanın bir suçu işlememesinin gerekçesi ve nedeni uzun yıllar hapis yatmaktan korkmak olacaksa bu nokta yeterli bir bilinç değildir. Yani o suçu sadece kendi çıkarlarına zarar vereceğinden korkarak işlememenin, herhangi bir vicdan muhasebesi, empati kurmak gibi üstün insani duygular yaşamamanın cezasını da verebilecek mi kanunlar? Evet, doğru duydunuz,'ceza' dedim. Çünkü en büyük toplumsal suç, insanlıktan uzaklaşmaktır. Ve elbette ki tüm suçların kaynağı da budur. Oysa hapis yatma tehdidinden daha önemli bir tehdit, insanların yaşam haklarına yönelik değil midir? O zaman suçtan caymanın en önemli nedeninin diğer insanların yaşamlarına verilen değer olması gerekmiyor mu?

Böyle bir toplumu inşa etmek zor gibi görünebilir. Ama sadece ağır cezalara sığınıp çözüm aramak da kolaya kaçmaktır. Hele ki söz konusu olan cinsel suçlarsa, bunun kökenlerinin derinlerde olabileceğini bilmekte fayda var.

Cinsel suçların sebebi olabileceğini düşündüğüm iki önemli olgu var. Biri aşırı cinsel serbestlik diğer ise aşırı cinsel baskı... Bu iki olguyu karşımıza aldığımızda, dengenin ne denli önemli olduğunu da görebilirsiniz. Aşırı serbestliğin genellikle, gelişme dönemi sırasında olumsuz sonuçlara neden olabilecekse, cinselliği tamamen ayıp olarak görmek de benzer sonuçları doğuracaktır.

Çocuk cinselliğini tanıma döneminde ayıp kavramıyla tanışır. Bu ayıp kavramında iş çığırından çıkarsa, cinselliğine düşman edilen çocuk ileriki yaşlarda o cinsellikle çok farklı ve uç şekillerde tanışabilir. Çok serbest bırakılan ise cinselliği özel yaşamın en önemli parçası gibi görmeyerek, kontrolden çıkabilir. Dolayısıyla olay dengededir.

Kadın ve erkek cinselliğinin bilimsel bir düzlemde değerlendirilmesi ve ayıp kavramının tekrar gözden geçirilmesi cinsel sorunların ve bu temeldeki suçların çözümü için iyi bir başlangıç olacaktır.

Toplumsal ve dini yasalarla bastırılan toplumlar, Allah veya devlet korkusuyla suç işlemediklerinde sadece görüntüde iyi insan olarak sayılır. Baktığımızda Güneydoğu Asya'daki ?seks turizminin' en sadık müşterileri Allah korkusunun toplum ve devlet düzeninde temel olduğu ülkelerde yaşamaktadır. Üstelik bu saçma sapan turizmde en çok rağbet gören beden işçileri çocuk yaştaki kızlardan oluşmaktadır! O zaman bu noktada şunu sormaya hakkımız var. Kendi ülkelerindeki Allah korkusu, neden Güneydoğu Asya'ya gidildiğinde ortadan kalkıyor?

Sonuca gelelim. Caydırıcı cezalar, Allah korkusu temelli dini kurallar ve bu dini kurallara dayalı devlet düzenleri cinsel suçları engellemek noktasında asla yeterli değildir. Hatta bunu tüm suçlar için de genelleyebiliriz. Elbette ki cezalar ağırlaştırılmalı. Ama yapılması gereken daha önemli bir şey var öncelikle. O da sevgiye ve insanlığa dayalı, iyi insan olmanın erdem olarak görüldüğü, çıkar ilişkilerinden uzak ve her konuda olağan dengelerin hâkim olduğu bir toplum düzenini kurmaktır.