Küçük Hayaller,Küçük Umutlar..

Çocuktu daha..

Saf, günahsız, masum küçücük bir çocuk..Yüreğinde hiçbir şey yara açmamış henüz, ne bilir ki ufacık şey kalbi acısın?

Belki de 'çocuk' olmasıydı tüm her şeye sebep. Annesi,babası,ablası,abisi herkesi vardı,yanındaydı..Ama kimse o ufacık yürekte kopan fırtınaları bilememişti başından beri.

Sessizdi o,kimseye zararı olmaz. Akıllıydı da kendi başının çaresine bakar..Kimse görmezdi ama onun minicik kalbinin nasıl acıdığını, o güzelim gözlerinden akan ufacık gözyaşlarının nasıl da onu kötüye sürüklediğinin..Ablası ağlasa dayanamaz sarılır ona o da ağlardı, babasının abisinin bağırışlarını hep bir köşeye çekilir gözyaşlarıyla dinlerdi. Her bir söz acı verirdi minik kalbine, gözyaşları da yarasını kanatırdı her seferinde..Oysa ki küçücüktü daha..Yaşıtları sokakta top peşinde koşarken o kalbindeki fırtınaların içinde daha da kötü olurdu hep..

Minik kalbi ortaya döküyordu artık her şeyi, gözyaşlarını saklamıyordu kimseden, farkındaydı o da halinin iyi olmadığının. Fakat herkes gibi onun da bilmediği tek şey neden böyle olduğuydu.

Eksiği yoktu belki, her şeye sahipti. Aslında tek isteği huzur ve ilgiydi. Huzur bulamadığı her an kaçıp saklanırdı bir köşeye. İlgilenilmediği zaman kendisiyle ya da çok üzüldüğünde gözyaşları dili olurdu küçük masum çocuğun..

Hayalleri vardı halbuki. Bulutlara ulaşabilmek uçarcasına, uçurtmasını uçurmak en yükseğe, babasının elini tutup gezinebilmek onunla doyasıya..Pamuk helvalar, elma şekerleri, sevimli oyuncaklar ve dahası..Küçük hayallerini süsleyen masum oyunları mutluluk kaynağıydı onun..

Tıpkı tüm çocuklar gibi..

Tıpkı etrafımızda mutlu olmayı bekleyen, ama içlerinde göremediğimiz karamsar dünyaları olan pek çok çocuk gibi..

Küçücük çocuklar bu durumdayken biz neredeyiz peki?

Ellerinden tutmak zor değil, ellerinden tutmak hele hiç..'Gelecek çocukların' diyen siz büyüklerin bir çocuğu sevindirmesi çok mu zor?

Onların hayalleri çok mu büyük?

Bizler, umudumuz çocuklardan bir pamuk helvayı çok mu görüyoruz?Onları mutlu etmek çok kolay halbuki..

Peki madem bizler neredeyiz onların hayatlarında?