Küçük Meleğim

Benim nefes alışlarımla yaşayacak tek can; küçüğüm...
Ömrüm seni görebileceğim kadar uzun mu acaba? Kim bilir belki öylesine yazılan bir iki satır olarak kalır bu sözler. Belki de benim küçük meleğime yazdığım ilk mektup. Koca yirmi sene neleri değiştirir? Yanımda kimler kalır? Belki de kalan kimse olmaz. Yeni sayfalarla devam ederim yaşamam gereken zamanı tüketmeye. Adım atmayı bile bilmiyorum daha, kendimden emin olarak koşmayı öğrendiğimde yanımda sende olacaksın meleğim...
Düşünüyorum bana ait bir parçanın dünyaya gelişini. Saçma gelir insanlara, yaşımın verdiği bencillik olur belki onlar için. Ama bu koca yirmi yıl sonrasının düşüyse, bugünü sadece bir hayal olarak adlandırıyorsak; koca bir gerçeksin meleğim...
Bana ait diyebileceğim tek gerçek. Bak şimdiden seni düşünebilen bir annen olacak. Yirmi yıl öncesinden küçük bir fikirle aklıma düşen ilk ışıksın sen. Var olmayan bir şeyi düşünmek,sevmek...Garip olsa da gerçek.
Bugün hayal ettiklerim; üniversite iş... Sen dünyaya gelinceye kadar yüzlerce kez değişikliğe uğrayabilecek şeyler. Senden önce olması gereken, senin için olması gereken ama hayalimin sürekli yön değiştirdiği konular. Bak her şeyin hayali bile değişiyor, ama sen küçüğüm, hayalinden vazgeçmek bile zor.
Gerçekten çok merak ediyorum.seneler neleri değiştirecek?Bugüne hangi gözlerle bakacağım? Senin gözünde bu satırlar ne ifade edecek? Anlayabilecek misin anlattıklarımı? Hatırlayabilecek miyim bunları yazarken ki düşüncelerimi? Eğer hatırlarsam her şeyi konuşuruz küçüğüm.Hayal edilenlerin ne kadarının gerçekleştiğini anlatırım sana. Üzgünüm ama yapmam gereken çok şey var.Umarım yirmi yıl bunlar için yeterlidir.Dedim ya yürümeyi bile bilmiyorum koşmayı en sağlam şekilde öğrendiğimde yanımda sende olacaksın.
Koca bir hayal dünyam var.Sen içindeki en güzel şeysin,bir yerlere gitme.şimdilik sadece hayalsin. Ama hayal olarak kalmayacaksın.hayal ettiğim hiçbir şey düşünmekten ibaret olmayacak.Bir gün geleceksin!
Hayali annen.