Kurşun Kalemler

Hey gidi günler hey ! Şimdi evin halısında o kadar çok kurşun kalem gördüm ki içim cız etti birden. Sene 90'larda çok değerliydiler.Ucunu kalem traşla açtığında sip sivri oluyorlardı ya, ayrı bir hava katıyordu sanki. Kıyamıyordun bile yazmaya. Şimdi öyle sıfır uçlu kalemler de yoktu. Öyle büyük de alamazdık bakkala gidip. Kalemliğimde kesin ufak ufak dört beş tane kurşun kalemlerim olurdu. Bayılırdım küçük kalemlerle deftere yazı yazmaya.Nedense istemezdim işte büyük kalem.

Ta o zamanlara gittim şimdi. Bu zamanın çocukları artık değersiz görüyorlar ki bile bile atıyorlar bir köşeye, umursamıyorlar bile. Aha başta bizim çocuklar. Bir şekilde yokluğu öğretmek gerek ama beceremiyoruz bunu.

Hiç unutmuyorum, sınıfta kurşun kalemimi kaybettim diye üç gün ağladığımı bilirim ben.