Malt

Gözyaşlarımı silmek için hapsettiğim  yalnızlık vakalarını yaşadım yıllarca. Ne kadar kötü günler geçirdim unuttum mu ? Kimin ne savaşlar verdiğini bilirmisiniz ? En sevdiğim yerden,yenildim.Başım dik,ellerim,duygularım hınca hınç yorgun.Ben severken vazgeçtim biliyormusun,ne blöf,ne de bir beklentim yok senden.. Hatırlatayım "tek başımayım... kalbimde ne sen,ne de bir başkası bu aptal duyguların sahibi yok.. " Yalnızlığıma en çok yakıştırdığım Eylül'de ellerim üşüyor belki,hiç tanımamak istediğim kadınlar geliyor sırayla aklıma...

 karıncalanan kalbim değil yalnız,iyileşmeyen yaraların merhemi olur mu hiç.Kime sarılır insan kendinden kaçıp,telaşlı bir bağırma sesiyle veda edilmiş hikayeyim ben.Senin belki kaçıncı yaranım,içimdeki kıyametin sebebi sensin,tercümanı olmayacak asla ki şu yazdıklarımın.Malt bir şişenin yarısında göğsüme batan kalp kırıklarımın acılarını unutmak istiyordum.Katlandım,alıştım..

Bakın bir şarkıda ki nakaratım ben,gözyaşlarımı sildiğim yalnız adam..

Bir sokaktaki herhangi kurumuş ağaç,evdeki tek pencere,cepteki son para..

Ben kırıldım,son kez.. gözyaşlarımı kendim sildikten sonra...