Maskeli Balo

Sahne malum, oyuncular sıradan eser ortak bir çalışma
günbegün işlenen, hayatın tam bam telinden acımtırak bir taraf
hatta bazen zurnanın son deliği bile, sesiyle
bu işe yaftalı taraf. Oyuncular heyecanlı, sabırsız
alan geniş ne ararsan var, bol çeşit yani...

Dünya var oldu olalı hep aynı düzen, çok az var biçimde değişen
işte başladı kapıda cazgırın nüktedan bağrışması, daveti samimi
başlıyorrrrr..! hadi başlıyorrrrr..!
yılların hayatın gerçekleri bildiğiniz ama görmedikleriniz başlıyorrrrrrrr..!
bu hayatın en suni tartışması
yüzler gizli
vücutlar ayan beyan ortada
cahillik diz boyu, yalan dolan
mide bulandırıyor,
poşetler müesseseden..

Maskeli balo bu;
maskesizler tiyatrosunda son gösteri
bir ışıkçı aydınlattı sahneyi, bir ışık aydınlattı yüzü, bir yüz aydınladı sahnede,
bir anda ayan beyan görüldü yazdıkları
seyirciler masum, hassas sefil ve asil, seyirciler ilgisiz
seyirci kendinden başkasına, sevgisiz.
bir çocuk bekliyor herkes bilmediği oyunda bildiği tek figüran

Sahne üç; bölüm iki,
bir çocuk çıkacak ?kral çıplak' diyecek. Kral yüzsüz, kral güçlü
ama kralın umurun da değil; çıplaksam ben çıplağım

Sahne beş; bölüm dört, esrarengiz bir yabancı
erostan yemiş oku, vuruluyor bir körpeye
körpe; aşüfte bir heyecanı alıyor eline
atıyor seyirciye
ve başlıyor gülücükler
ağlanacak halimize
sahneler devam eder gider hayat gibi yani
bam telinde cambazlar oynar
gelip giden kalabalık
Tüm insani duygularla birlikte
bencillik, kıskançlık, nefret, sevgi, hırs
acı verir bilinmez
maskesiz tiyatro biter
çocuk çıkar sahneye bağırır ?kral alçak'
bir çocuk çeker perdeyi... Kral krallığıyla kalır, biletler yanar sıradan insanlar ruhlarını eğlendirir.

Maskeli balonun maskesiz oyuncuları hep sıradan kalır.


?'dervişin fikri neyse, zikri de odur'