Mendil

.....AL BU MENDİL SENDE KALSIN SİL GÖZYAŞINI.... Diye devam eden bir türkü,düşündürür beni...


Mendil ki yare verilir,bayramlarada çocukları sevindirmede içine para sarılır..Bazen bir yolcunun arkasından sallanır,hüzünle..Bazense askerdeki erine gögsünde tutulup kokusuyla yollanır..Gönlü bir gence düşünce nazenin hanım kızın,mendili düşüverir sevdiğinin yolunda..

Hasret kokar buram buram..İnci misali akıtılan yaşları saklar bağrında...Gül ve lavanta kokar kimi zaman... Kimi ipekten,ucu oyalı,bazısının ucu yanık kara sevda da...İnceliktir,naifliktir zerafetin aslıdır..


Şimdilerde ise ne yazık ki kağıt mendiller aldı yerini ipek yumuşaklığındaki mendillerin yerini.Duygularda mı basitleştiler acaba?Teninin kokusu saklayan ,yarin sildiği her damlayı öpercesine saklayan mendiller..


Ne kadar gelişirse gelişelim modernizim altında bize has duygularımızı lütfen yitirmeyelim..İnadına sahip çıkalım ki duygularımız kağıt mendil gibi atılımasın..