Merhaba Sevgilim

Merhaba Sevgilim...
Ne kadar da özlemişim sana böyle hitap edebilmeyi, ne yazacağımı bilmeden başlıyorum mektubuma... Belki hangi harfleri yan yana getirip bu sayfada birleştirdiğim umrunda değil, en azından şuan bunu okuyor olduğunu düşünerek mutlu olabiliyorum. Artık ismini sorduklarında "Öldü" diyorum. Dudaklarım anca bu kadarını telafuz edebiliyor. "m" ekleyemiyorum sonuna...İçimden sessizce tamamlıyorum kelimemi "öldüm" diyorum. Hiç anlamadılar sevgilim, bu kadar kolay olabilir mi kalbinin atışını artık hissetmiyor olmam. O sesi duymadıkça nasıl yaşayabilirim. Burada baş ucumda olman yada uzaklarda olup bir daha seni hiç göremeyecek olmam umrumda değil. Yada beni hiç sevmemiş olman. Öyle kolay değil hissettiklerim birkaç gözyaşı dökerek anlatılamaz yada bir kaç kelime de saklı değil. Tanımlayamazsınız bunu, kimisi aşk der kimisi aptallık... Ben sadece ismini söylüyorum sevgilim, her duyduyduğum kelimenin ardına ismini ekliyorum. Zor değil yaşamak, nefes aldığım sürece yaşıyorum. Ama eksiğim, tam olabileceğim en büyük şeyde eksiğim. Sende... Seni çok özlüyorum sevgilim...