Metruk defter

...boş bir sandalye buluncaya kadar arandı durdu masalar kalabalık ve hiç ümit yok tam vazgeçip dönecekken bir masadan kalkan iki kişiyi fark etti hızlanarak kendini güç bela attı masaya,sağına soluna bakarak yerleşmeye çalışırken küçük bir defter gözüne ilişti,alıp almamak arasında gidip geldi ama merakını bekletemezdi ,kaybedene yardımcı olur düşüncesiyle açtı ilk sayfayı okumaya başladı '..nihayet beni boğan bu aşk acılarından vazgeçmeyi başardım,aşık olmanın ve aşktan kurtulmaya çalışmanın bu kadar zor olduğunu söyleselerdi alay ederdim,aşkı ve insanları anlamanın yolu ,demek aşk olduğunu zannettiğim tutkuların ve sonrasında gelişen olaylardan acılar çekerek çıkmaktı, bir şekilde kapanmaz yaralarla başımdan geçmiş olsa da bunları yaşamak gerekmiş.Bana ne olduğunu ,yaşadıklarımı hak edip etmediğimi bir türlü anlamış değilim,ilginçtir mutsuzluklar ve hayal kırıklıkları hep bana mı isabet eder,bu benim kaderim mi ?,kolu kanadı kırık halsiz mecalsiz bir tarafa atılmış gibi hissediyorum kendimi,çaresiz ve yapyalnızım şimdi,başıma gelenler yüzünden Rabb'ime şikayette bulunamam çünkü bu benim tercihlerim ve eylemlerim ,neyi yaşıyorsam duygu ve düşüncelerimin kendisi yüzündendir,aslında tez canlıyım hassas ve duygusalım,yolunda gitmeyenler yüzünden kendi kendimi yiyip bitiriyorum ,mücadele etmekten yorgun düşüyorum,sık sık umutlarım kırılıyor ,bazen öyle kararlar alıyorum ki öldüğüm gün öldüğümü kimse bilmesin istiyorum ya,denizlerde kaybolup gideyim ya da,yangınlar savursun küllerimi ( tabi saçmalıyorum ) böyle zik zaklar içinde günlerdir yüzüyorum bu iğrenç dünyada ( tabi mutlu olanlar benim gibi düşünmüyorlar) yoksa ben uzanamadığı ciğere kokmuş diyenler gibi miyim ,ne tuhaf değil mi ? '...11.01.2011, bu kısa notun yazıldığı sayfa burada bitiyordu bir solukta okuyup geçmişti ,başını kaldırdı göz gezdirdi oturduğu masaya gelen giden aranan kimse yoktu elindeki küçük defteri sıkı sıkı tutuyordu kendi özeli gibi sahipleniyor kimsenin görmesine izin vermek istemiyordu yaklaşan garsona çay söyledi o sırada boş sandalyeyi almak isteyene ,gelecek bir arkadaşı olduğunu söyledi ( aslında kimse gelmeyecek fakat böyle bir bekleyişi seviyordu ) ,ikinci sayfayı çevirdi okumaya başladı '..seninle başlayan ilk aşk heyecanlarım tüm bedenimi ısıtıyor karşıma çıkmış olmandan o kadar mesut oluyordum ki hayatıma renk ve yaşamaya değer güzellikler katmıştın,haftalar sonrasında neler oldu kaçtın kaçtın benden ,neden neden sanki ,aramızda kapalı kapılar yüksek duvarlar koydun ,aşk bu şehirde maviydi bana sen maviyi yaşattın mavi bir cennette yaşıyordum artık, seni beni birbirimize çok yakıştırıyordum beraber kurduk bir dünya ikimize ait bu mavi dünyada mutsuzluklar hiç olmazdı birlikte gezdik mavimsi dünyamızı aşk heyecanları ile donatıyorduk,ne oldu bize ,böyle bitmeyi hak etmedik, sorun neydi ki çözemedik başa döndüm yine çoğaldı yalnızlıklarım ,bu beni kahrediyor kimseye benzemeyecek bir aşk yaşamayı beklerken başıma gelenlere inanamıyorum ,çok mu zordu iki kelime? Aşk bunu hak etmiyor muydu ,yalan mıydı seven gözlerimizin bakışları gözler yalan söylemezdi hani ? açıklamasını yapamadığın her ne ise bunu bilmeye hakkım yok muydu ? sen bir gün bu satırları okurken ben belki artık bir daha seni yazmayacağım çünkü bana artık aşkı hissettirmiyor olacaksın ,senden kalbime sevda gitmiyor çünkü,sana koşarak geldiğim her defasında kaçarak mesafeler bırakarak beni öldürdün ,beni o yapyalnız günlerime o renksiz dünyama geri döndürdün bu yüzden tevbe ettim aşka,son bir sözüm var bana yaşattığın duygular için teşekkür ederim,bana aşk ile baktığın için aşk duygularını tanıştırdığın için...' sayfanın son satırları bu küçük deftere sığmayacak kadar büyüktü başını kaldırıp boğazın mavi rengini balıkçı sandallarını martıları ve insan mutluluklarını seyre koyuldu,kendisiyle özdeşleşen şu satırların büyüsüne acıklı hikayesine takılmıştı saat 16.45 çınarın yapraklanmaya hazır dalları gövdesi kadar görkemliydi açık mavi gökyüzü mutlu uçuşları ile kuşların resimler çizerek geçişinden çok mutlu oluyordu...



13.03.2013