Mevsimler ve İnsanlar

Zaman mevsimlere, Dünya mekanlara, İnsan hallere bürünür...
Bu büyük, alemin içinde, küçük bir alemdir insan... Mevsimler saklıdır her birinde...

İlkbaharda canlanır doğa, gençlikte böyle değilmi dir? Kıpır, kıpır olmaz mı insan? Nereye baksa renkler daha bir canlıdır... gençlikte de bütün renkler toz pembedir...

Bütün mevsimler tekdir ikincisi yoktur, İkincibahar bir avuntudur...

Yaz mevsimine benziyor insanın gençlik halleri ve zamanları, göz açıp kapayana kadar geçip giden gençliğe, sığdıramadığımız yapmak isteyipte yapamadığımız bir çok şey var...

Anlam kazanır doğa, mevsim Sonbahardır... Anlam kazanır insan olgunlaşmıştır, yaş kemale ermiştir ?'hayat kırkından sonra başlar'' sözü hafif kalır anlatmaya vede yetersiz hayat doğduğumuz gün başlamıştır...

Elimizde, biriken anlamlar en yoğun haliyle karşılar bizi her köşede...

Mevsimlerden, Kıştır doğa beyaza bürünür...Mevsimlerden Kıştır , saçlarımıza aklar doluşur arkada bıraktığımız ömrü güzel geçirmişsek telaşa gerek yoktur, gerçi telaş etsekte, yapacak bir şey yoktur...

Yaşadığımız sürece güzel eylemler ve güzel seslerle dolduralım bütün mekanları...

Dünyanın neresinde, hangi mekanlarda yaşarsak yaşayalım bizi bekleyen mutlak bir son var...

Mekanınız CENNET olsun...