Mutluluğu Ertelemekle Kendimize İhanet Ederiz

"Acelesi yok" deriz.
İçinde bulunduğumuz andan daha iyi, daha uygun bir an bekleriz. Habire başka günlere erteleriz, sonra daha başka günlere, aylara, yıllara öteleriz.
Oysa mutluluk; gidip kapısında çay içeceğimiz bir arkadaş, bir dost değil ki bizi her zaman oturmaya beklesin, özlediğinde arasın sorsun, ya da gelip bizi ziyaret etsin.
Mutluluk hayatın kendisi. Hayatı ihmal etme gibi bir lüksümüz olmamalı.
Hayatı ihmal etmek, kendimizi yok saydığımız anlamına gelir.

Kime sorsak, her üç kişiden ikisinden, 'güzel bir hayat yaşayamadım, mutlu olamadım, mutluluğa giden yolların önünde hep bir engel vardı' diye cevap alırız. Oysa mutluluk hep yanı başımızdadır, hep bir nefes kadar yakındır bize. Mutluluk dünyaya gelişimizin sebebi.
Onu, 'Git, sonra gel' diyerek başka şeylere zaman ayırarak sürekli erteleyen bizleriz.

Hep birileri için, bir şeyler için yaşamaktan mutluluk duyacağımız kendi isteklerimizi hayallerimizi erteleriz. Bahanemiz de hazırdır; ailemin mutluluğu huzuru, geleceği için çalışıyorum. Peki bizim kendimiz yok muyuz, kendimize verdiğimiz sözlerimiz, özelimiz, hayallerimiz yok mu.
Kendimizi son plana atmanın haksızlığı bizi çok fazla üzmüyor olmalı ki; mutlu olmak için tam sıra bize gelmişken, başka bir şey ile öncelik sıramızı yine değiştiriyoruz. Nedense sekteye uğrayan taraf hep kendi özelimiz (heveslerimiz, zevklerimiz, sevinçlerimiz) oluyor.

Zaman geçtikçe hem kanıksıyor, hem tüketiyoruz mutlu olabilme fırsatlarımızı. Biraz zaman ayıracak, hayatımızı sorgulayacak kadar bile kendimize değer veremiyoruz. Koşturarak kazandığımız paraların, aldığımız evin-eşyaların 'mutlu olmak için' yeterli olmadığını anladığımızda; iş işten geçmiş oluyor.

Hayatta hiçbir şeyin sonrası yok. Tıpkı zamanın tekrarı olmadığı gibi.
Bir bakmışız ki yolun sonuna gelmişiz ve arkamızda yaşanmamışlıklarla dolu kocamış bir hayat bırakmışız. O an yapamadıklarımız, yaşayamadıklarımız bir film şeridi gibi geçer gözümüzün önünden.
Geceleri içimize dolan boyutsuz pişmanlıklarımızı, hudutsuz isyanlarımızı, kızgınlıklarımızı, kırgınlıklarımızı, sitemlerimizi bizden başka kimse görmez.

Mutluluk hayatın kendisidir, hayat ertelemeye gelmez.
Mutluluk sizin keyfinizin gelmesini beklemez.
Onu siz yakalarsınız veya kaçırırsınız.

*Müsadenizle*