Mutluluk Çabası

Hep yaptığımız şeydir öyle değil mi ? N kadar üzülsek bile çaba harcarız küçük bi tebessüm için Zırıl zırıl ağlamak istesek bile bi mecburiyet vardır hep.Ağladığında dışlanmış hissedersin kendini Hele de yanında kimsecikler yoksa aklın her iplikten tutunur.
Bunu benimsersin kendince.Yalnızlığı yani.Örümcek ağına benzer bi ağ oluşturursun kendine.Üzerinde sadece senin olabileceğin.Fakat öyle bir şey ya da bir insan çıkar ki karşına ağını sürükler peşinden ve ağ ile birlikte umutların hayallerin çabalarında beraberinde.
Alışırsın onunla olmaya.Senin için artık gerek olmaz çaba harcayıp yeni bir ağ (hayat) kurmaya.
ve...
Sonra yine bi terk ediş yine gözyaşı.Yine delicesine sarfedilmiş sözler.Yine nefret yine acı yine aşk...
Uçurumun kenarındasındır her defasında düşündükçe kalbin acır.
Sevgi unutulmuş olsa dahi mutlu olmak istersin içindeki nefreti söküp atarak.Sen yine yalnız kalmışsındır ve yine Mutlulukk çabası.Narin bi tebessüm için hayal dünyanın derinliklerinde bir mutluluk ararsın.Bi sebep ve bi kaç şey...

Sadece mutlu olmak için ve gözlerini dünyaya açtığında o masum ve mutlu seni bulmak için.
Keşkeler...Belkiler..Amalar..Bilirsin böyle sürmeyecektir hayat.Acımazsızdır elbette ki bunu sende bilirsin.
O kadar derinlere inmemek gerekir aslında.Mutluluk çok yakınındadır ama bulamazsın kimseyide istemezsin zaten ki yardımcı olsunlar.
Ama bakmalısın bi gökyüzüne ve gökyüzünü yaşam edinmiş kuşlara.Neşeli uçuşlara
Veya denizi seyretmelisin uzun uzadıya.Umutlarını ve her şeyden çok istediğin mutluluğunu o koca maviliği aşınca bulacağını düşünmelisin.Mesela bi gemi yapmalısın.Acınla nefretinle inşa edilen bi gemi.Güvertesinde yalnızlık ve olmazsa olmazı sen.


Hiç bir şeyi hayata geçirmek somutlaştırmak zorunda değiliz.Bunu düşünerek yaşamak en güzel MUTLULUK