Nasıl Anlatmalı Sensizliği

Ve sen
Son baharım da, yeşil kalan.
Ve sen
İlk aşkım, son sevdiğim, ilk göz ağrım,
Ve sen
Benim amansız hastalığım
Ve ben
Sensiz biçare, deli divane
Ve. Öyle işte!
Nasıl anlatayım ki sensizliği, kelimeler kifayetsiz kalıyor. Boğazımda bir düğüm oluyor, boğuluyorum seni düşündüğümde. Yeter artık düşünme diyorum kendime. Laf geçiremiyorum ki bu deli gönlüme.
Ve sen, yani o diyorum, beni bu acılara düşüren.
Suçlamak istiyorum seni, fakat beceremiyorum ki.
Böyle zamanlarda kendimi suçluyorum, bulmalıydın diyorum, bulmalıydın, bu derde çare.
Çaresiz hastalık var mı?
Sensizlikten gayrı?
Ben işte böyle çaresiz, ben işte böyle imkansız sevdadayım hala.
Bu ruh hali içersinde yaşıyorum yaşamak denirse.
Bazen... Bazen unutur gibi oluyorum seni, o an hüzünlü bir şarkı düşüyor dilime.
O an garip bir acı gelip çörekleniyor kalbime. Sensizlik bu işte
Nasıl anlatsam ki başka?
Ben bulamadım.
Sahi sen anlatsan ya, bensizlik nasıl bir şey?