Nasılda Mecburmuşum Sabretmeye...

Yalandan kim ölmüş? Ölmedim işte yaşıyorum ben de! Özlemle, hasretle, pişmanlıkla nasıl yaşanırsa öyle yaşıyorum. Sensiz nasıl yaşanırsa, gözyaşları içinde öyle yaşıyorum işte... Ama sen bunu görmüyorsun!
Nasıl da çabuk geçti seneler... Gözlerime ilk bakışın hala hatırımda. Sevgiyle söylenen sözler bir an çıkmıyor aklımdan. Aşkımız yalanla başladı yalanla bitti belki ama yalan olmayan tek şey sevgimizdi! Tek bir gülüşüne dünyaları değişmezken şimdi yanına yaklaşamamak benim canımı yakan. Bizi bu hale biz getirdik. Kendi sonumuzu kendimiz yazdık. Ama 'hiç birşey boşuna yaşanmamıştır' diye inanmazsam nasıl yaşarım? Buna inancım olmasa beni ayakta ne tutar? Elimden gelen birşey yok belki ama sevgim,umudum tutuyor beni ayakta. Tek desteğim sana olan sonsuz sevgim...
Öyle bir sevgi ki benimki gün geçtikçe artan sonu olmayan... Öyle bir kalp ki benim kiseni içinden atamayan, tüm olumsuzluklara ramenümitsizliğe düşmeyen hep seni seven, tek seni seven... Sen, bunu da görmedin!
Şimdi, sana kırgınmıyım bilmiyorum. Yüreğimde bir yer kırıldı beklerken. Ben yine toplarım kalbimin kırıklarını ve beklerim seni istediğin kadar...
Nasıl da mecburmuşum sabretmeye... İster gel ister gelme, kalbim hep seninle