Naylon Bebek ve Çocuk

Naylon bebek,



Ben seni çok sevmedim... Sen o kadar kendi dünyandaydın ki senin yanına geldiğimi fark etmedin bile... Öyle ya naylon bebek fark eder mi?
Sen hiç benim olamadın, ben de senin....Gerçekte benim hiç naylon bebeğim olmadı, senin de ben gibi bir sahibin...
Çok arkadaşım vardı ancak sen yoktun, farkında mısın bilmem... Şimdi hayal meyal bir şeyler hatırlıyorum geçmişten...





***




Ve Sen Okuyamayan Çocuk !
Şimdi bazı şeyleri daha iyi anlamlandırıyorum.
Adeta sözcüklerin, cümlelerin de modası varmış !...
Fakına varamadık !
Önceden talebe vardı
Şimdi öğrenci;
Önceden muallim vardı,
Şimdi
Öğretmen...


Hey çocuk ! Acaba senin beni fark etmen için âlim sözcüğüyle bağlantılı ''muallim'' mi olmam gerekiyordu?
Ya da senin, öğrenmen için ''talep eden'' anlamı taşıyan ''talebe'' mi olman gerekiyordu ?
Ne ben âlimim ne de sen talep ediyorsun...
Burada yaşantımızda yıllar içinde değişen bir tanımlama sorunu olduğunu bile varsayabiliriz gibi geliyor bana... Öyle ya Âlim nerede, öğretmen nerede ? Talebe nerede, öğrenci nerede ?
Ben sana sevgimi veremedim... Utanıyorum bazen sana sevgimi veremediğim için... Ama seni hiç unutmadım... Unutmamak ile sevgi arasında bir bağ varsa seni biraz da olsa sevmişim diyebilir miyiz bilemiyorum.
Sen beni sevebildin mi acaba ? Ben böyle öğretme çabasındayken kızarak, (belki de kızardım bu sözleri söylerken)sen benim çabamı öfkemden ayıra bildin mi ? Öyle ya belki de ayıramadın belki de bu yüzden böyle rahatsızız... ''Eğitimin kökleri acıdır ama meyveleri tatlıdır'' diyor ya bir düşünür, senin elmanı kızartacak, kendini kurtaracak durum yakındadır inşallah... belki de sana acı gelen günlerin de bir sabahı vardır ...
Şimdi seni özledim...
Çöplere bakma çocuk, yerlerde yatma ...
Ekmeğini tut... kazan, çok çok kazan...
Sanma ki o naylon bebek gibi hiç büyümeden kalacaksın...
Elbet elinden bir tutan olacaktır... bir tutan... Ben birkaç sene tutabildim ise ne mutlu... Şimdi uzaklardasın... Bu kadar sevgi içinde sen nesin ? Bilemiyorum belki de bir yarasın...Ve yaralar acır çocuğum !





Peki sevgi nerede ? İşte yazıyorum... Seni düşündüğüm, yazdığım şu anlar sevgin içindeyim... Benim öğretme sevdam da öteki insanlara benziyor: Farkındayım ve ulaşamıyorum... Ancak kusura bakma bu mektup senden çok uzaklarda, sana yazılmış... Belki bir gün okursun, okur da bir türkü tutturursun...Tutturduğun türküyü de yaz e mi ?Beni birazcık anla, an ve ara e mi ? Naylon bebek aldırtma kimselere, plastik sevgilerin olmasın !
Sağlıcakla kal şimdilik !




H.E.A- 23.10.2014 SAAT: 10:18