Ne Olduğumu Bilemedin Bildirmedin

Öyle uzaksın ki bana, o kadar soğuksun ki.. Bugün seni sordu çocuklar bana ve ben ses edemedim.. Sadece duvarlara kaçırdım gözlerimi, yutkundum..
Kımıldayamadım bile!
Sessizliğimde sustum... Evet, onlar sordu ama ben soramıyorum "nerdesin" ki? Neden bu kadar uzaksın bana... Ben senden değilmiyim bu kadar..
Ben .. Neyinim?
Söyleyemedim ..Duvarlar bile kaçtı bakışlarımdan, yok oldum oracıkta ve kayboluş silsilesine zifirsiz daldım sayısını unuttuğum kere... Kayboldum.. Saçlarımı okşaman geldi aklıma ve kokun..
Seneler oldu ama özlediğimde birkaç saniye öncesi gibi..
O kadar ihtiyacım var ki sana? Sana dair hiçbir şiiri hiçbir gazeli dinleyemez, okuyamaz oldum
Kelimelerimin arasında bile söyleyemiyorum, susuyorum...
Enson ne zaman sana sarılıp ağlamıştımki? Ne zaman!
Beni unutmuş savurmuşken, hatırlarmısın ne zaman olduğunu? Söyleyemedim çocuklara nerde olduğunu.. Sustum.. Yok oldum oracıkta.
Hasretine özlemle yaşayalı asır oldu sanki.. Yine alışamadım...
Bırakmışlığına bile isyan edemedim... Etmedim.. Edemedim..
Tek bildiğim asla sen gibi olmayışım.. Yaşattıklarına rağmen, herşeye rağmen..
Kokunu özledim be anne......